Verbum

апрыёры, прысл. (кніжн.).

1. Незалежна ад вопыту, да вопыту; проціл. апастэрыёры.

2. перан. Не правяраючы чаго-н., загадзя.

|| прым. апрыёрны, -ая, -ае; наз. апрыёрнасць, -і, ж.

апяча́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Закрыць доступ да чаго-н., наклаўшы сургучную пячатку.

А. кватэру.

|| незак. апяча́тваць, -аю, -аеш, -ае; наз. апяча́тванне, -я, н.

абраўнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

Зрабіць роўным, гладкім (край, паверхню чаго-н.).

А. грады.

|| незак. абраўно́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абраўно́ўванне, -я, н.

агаблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

Зрабіць гэблем роўнай, гладкай паверхню чаго-н.

А. дошкі.

|| незак. агаблёўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. агаблёўванне, -я, н.

адбо́р, -у, м.

1. гл. адабраць¹ (да 5 знач.).

2. Вылучэнне каго-, чаго-н. з якога-н. асяроддзя.

Натуральны а. — выжыванне найбольш прыстасаваных, моцных арганізмаў (спец.).

адкі́ды, -аў.

1. Непрыгодныя рэшткі чаго-н., адходы.

Скрыня для адкідаў.

А. вытворчасці.

2. Пра маральна апусцелых людзей.

А. грамадства (перан.).

|| прым. адкі́дны, -ая, -ае (спец.).

абара́ць, -ару́, -арэ́ш, -арэ́; -аро́м, -араце́, -ару́ць; -ары́; -ара́ны; зак., што.

Узараць зямлю вакол чаго-н.

А. яблыню.

А. участак пашы.

|| незак. абво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

абгла́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак. (разм.).

1. Стаць гладкім (пра паверхню чаго-н.).

Дошка абгладзілася.

2. Патаўсцець, паправіцца.

Конь крыху абгладзіўся.

|| незак. абгла́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

абдзьму́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Дзьмухаючы, ачысціць ад чаго-н. (пылу, пяску і пад.).

|| незак. абдзьму́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абдзьму́хванне, -я, н.

кругаваро́т, -у, М -ро́це, м.

1. Працэс, які бесперапынна перыядычна паўтараецца.

К. вады ў прыродзе.

2. Увогуле бесперапынны рух, змяненне чаго-н.

К. жыцця.

К. падзей.