а́ргус

(гр. Argos = міфічны стовокі вартаўнік)

1) перан. пільны ахоўнік, вартаўнік;

2) птушка сям. фазанавых, якая водзіцца ў лясах Паўд.-Усх. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арыстакра́тыя

(гр. aristokratia)

1) вышэйшае саслоўе пануючага класа, дваранства, радавітая знаць;

2) перан. прывілеяваная частка якой-н. сацыяльнай групы (напр. фінансавая а.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атакава́ць

(фр. attaquer)

1) рабіць імклівы напад на пазіцыі праціўніка;

2) перан. весці хуткае і рашучае наступленне (у спрэчцы, гульні і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ватэрпру́ф

(англ. waterproof = воданепранікальнасць)

1) тканіна, якая не прапускае ваду, а таксама вырабы з яе (адзенне, палаткі);

2) перан. жаночае летняе паліто.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гамэ́рня

(польск. hamernia, ад с.-в.-ням. hamer = кузня)

1) уст. кузня, металаапрацоўчая майстэрня;

2) перан. вялікае няўтульнае памяшканне; месца шумных зборышчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпнатызава́ць

(фр. hypnotiser, ад гр. hypnos = сон)

1) выклікаць гіпноз шляхам унушэння;

2) перан. расслабляць чьпо-н. волю, браць пад свой уплыў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імпэ́т

(польск. impet, ад лац. impetus = парыў, разбег, напор)

1) разгон, парывістасць, імклівасць (і. руху);

2) перан. запал, напорыстасць (напр. юнацкі і.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канібалі́зм

(фр. cannibalisme, ад cannibale = канібал)

1) людаедства;

2) паяданне жывёламі асобін свайго віду;

3) перан. лютасць, жорсткасць, варварства (напр. к. нораваў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ку́пал

(іт. cupola)

1) пукаты дах у выглядзе паўшар’я (напр. к. царквы);

2) перан. якое-н. пакрыццё акруглай формы (напр. к. парашута).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

міф

(гр. mythos = паданне)

1) старажытнае народнае паданне пра легендарных герояў, багоў, пра паходжанне свету і з’яў прыроды;

2) перан. вымысел, выдумка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)