lover [ˈlʌvə] n.

1. палюбо́ўнік; палюбо́ўніца; каха́нак; каха́нка

2. ама́тар; ама́тарка; пакло́ннік; пакло́нніца; прыхі́льнік; прыхі́льніца;

She’s a great opera lover. Яна вялікая аматарка оперы.

♦ a lovers’ quarrel ≅ хто каго́ лю́біць, той таго́ i чу́біць; хто каго́ каха́е, той таго́ і чапа́е

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мілья́рд

(фр. milliard)

1) лік і колькасць, роўныя тысячы мільёнаў; абазначаюцца лічбай 1 з дзевяццю нулямі;

2) мн. вельмі вялікая колькасць, мноства каго-н., чаго-н. (напр. мільярды сняжынак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фармірава́ць

(рус. формировать, ад лац formare)

1) арганізоўваць, ствараць, састаўляць (напр. ф. дывізію, ф. урад, ф. таварны састаў);

2) выпрацоўваць у каго-н. адпаведныя рысы характару, светапогляд і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фізіяно́мія

(фр. physionomie, ад гр. physis = прырода + onomon = які ведае)

1) твар чалавека; выраз твару, грымаса (напр. кіслая ф.);

2) перан. індывідуальны выгляд, адметныя рысы каго-н., чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Падо́бны ’які мае падабенства з кім-, чым-н., нагадвае каго-, што-н.’ (ТСБМ), ’прыгожы, здатны, добры да чаго-н.’ (Федар. VII). Агульнаславянскае: рус. подо́бный, укр. подо́бний, поді́бний, ст.-слав. подобьнъ, чэш., славац. podobný і г. д. Праслав. podobьnъ, якое ад podobiti < doba (гл. даба), з першапачатковым значэннем ’падыходзячы’ (гл. Фасмер, 3, 298; Брукнер, 91).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пазы́чыць ’даць каму-н. што-н. у доўг; узяць у каго-н. што-н. у доўг, на час’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Шпіл., Мядзв., Бессон., Шат.), позы́чыць (ТС). Рус. зах. позы́чить ’тс’, ст.-рус. позычити (XIV ст.). З польск. pożyczyć ’браць, даваць у доўг’ ад pożytek ’карысць, выгада’ (Фасмер, 3, 304). Адносна ‑з‑ гл. зычыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прамётная ’нябачная сіла, якая рухаецца вельмі хутка’ (Нас.), праменні іх ’хуліган, гарэзнік’ (Сл. ПЗБ), прамётпік ’той, хто бегае, не звяртаючы ўвагу ні на што’ (Нас.), праметла ’турбота, непакой’ (шальч., Сл. ПЗБ); сюды ж прапётная ’нябачная сіла, якая хутка праносіць што-небудзь, каго-небудзь з аднаго месца на другое’ (Нас.) з ад’ідэацыяй да лятаць. Гл. апраметная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праву́чваць, правучы́ць (пакараць) zuréchtweisen* аддз vi, den Kopf zuréchtsetzen аддз (каго-н D); éine Lektión ertéilen, éinen Dénkzettel verpássen (каго-н D); Móres léhren (A) (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абазва́ць (назваць непрыстойным імем) nénnen* vt; (be)schímpfen vt (als A); éinen Spítznamen geben* (каго-н D);

абазва́ць каго-н ду́рнем j-n éinen Dúmmkopf nénnen* [als Dúmmkopf beschímpfen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абру́шыцца разм

1. (рынуцца куды-н, на каго-н) sich stürzen, stürzen vi (s);

2. перан (напасці на каго-н) über j-m hérfallen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)