Verbum

памылі́цца, -ылю́ся, -ы́лішся, -ы́ліцца; зак.

Зрабіць памылку.

П. ў падліках.

|| незак. памыля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

памы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Няправільнасць у дзеяннях, думках.

П. ў разліках.

Напісаць без памылак.

Выправіць памылку.

○

Памылка друку — памылка ў друкаваным тэксце.

памылко́вы, -ая, -ае.

Няправільны, з памылкай.

Памылковае ўяўленне.

Памылкова (прысл.) дзейнічаць.

|| наз. памылко́васць, -і, ж.

памы́сны, -ая, -ае (разм.).

1. Жаданы, згодны з думкамі.

Памысная будучыня.

2. Удалы, шчаслівы.

П. паход.

|| наз. памы́снасць, -і, ж.

памы́цца гл. мыцца.

памы́ць гл. мыць.

памякчэ́лы, -ая, -ае.

1. Які памякчэў, стаў мяккім.

П. воск.

2. перан. Які страціў суровасць, стаў больш лагодным.

памякчэ́ць гл. мякчэць.

памяло́, -а́, мн. -мёлы і (з ліч. 2, 3, 4) -мялы́, -мёлаў, н.

Венік з яловых, сасновых галінак, надзеты на доўгую палку, для вымятання, абмятання чаго-н.

Вымятаць печ памялом.

памяну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -мяну́ты і -нёны (да 1 знач.); зак.

1. каго-што. Успомніць, упамянуць у размове (разм.).

П. дабром каго-н.

2. каго (што). Наладзіць, справіць чые-н. памінкі.

П. нябожчыка.

3. У вернікаў: памаліцца за ўпакой памерлых.

|| незак. паміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Памінай як звалі (перан.: бясследна знік, прапаў; разм.); наз. паміна́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).