паўгало́сны, ‑ая, ‑ае.

Галосны, які ўтварае з другім галосным адзін склад (пра гукі). Паўгалоснае «у» (ў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўлёгкі, ‑ая, ‑ае.

Які займае прамежкавае становішча паміж лёгкім і найлягчэйшым (пра вагавую катэгорыю ў спорце).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўця́жкі, ‑ая, ‑ае.

Які займае прамежкавае становішча паміж сярэднім і цяжкім (пра вагавую катэгорыю ў спорце).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полісінтэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва ўтварэнне складаных слоў-сказаў шляхам складання асноў асобных слоў (пра мовы).

[Ад грэч. poly — многа і слова сінтэтычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапалі́цца, ‑паліцца; зак.

1. Спаліцца наскрозь; прагарэць. Сукенка прапалілася.

2. Кончыць паліцца (пра печ). Печ прапалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разраўня́цца, ‑яецца; зак.

1. Стаць роўным, гладкім, раўнамерным.

2. Знікнуць, разгладзіцца (пра складкі, маршчыны і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшнурава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

1. Развязацца, распусціцца (пра шнуркі).

2. Развязаць, паслабіць на сабе шнуроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́скаць, ‑ае; незак.

Спец. Ухіляцца ад курсу то ў адзін, то ў другі бок (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Надаваць бліскучы выгляд, як у саціне; глянцаваць (звычайна пра паперу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмасто́йкі, ‑ая, ‑ае.

Здольны суцрацьстаяць падземным штуршкам, дзякуючы асаблівай трываласці сваёй канструкцыі (пра збудаванні). Сейсмастойкія збудаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)