Verbum

па́мпа гл. пампа́сы.

пампава́ць, -пу́ю, -пу́еш; -пу́е; -пу́й; незак., што.

Падаваць у што-н. або выцягваць, здабываць помпай.

П. ваду.

|| наз. пампава́нне, -я, н.

пампа́сы, -аў і па́мпа, -ы, ж.

Паўднёваамерыканскія стэпы.

|| прым. пампа́савы, -ая, -ае і пампа́сны, -ая, -ае.

пампо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Упрыгажэнне ў выглядзе шарыка з нітак, футра і пад. на галаўным уборы, пакаёвых туфлях і пад.

Шапачка з пампонам.

|| памянш. пампо́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

пампу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Пышная круглая булка.

2. перан. Пра тоўстае, пульхнае дзіця, жанчыну (разм.).

|| памянш. пампу́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

памужне́лы, -ая, -ае.

Які памужнеў, пасталеў.

П. воін.

памужне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Стаць больш развітым фізічна, больш дарослым, сталым, узмужнець.

Хлопец памужнеў.

паму́ляцца, -яюся, -яешся, -яецца; зак. (разм.).

Тое, што і памяцца¹.

памутне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў мутным, непразрыстым.

Памутнелыя шыбы.

2. Які прыняў неасэнсаваны выраз (пра вочы, погляд).

Глядзець памутнелымі вачамі.

3. перан. Які страціў яснасць, зацямніўся (пра думкі, розум і пад.).

Памутнелая свядомасць.

4. Які страціў выразнасць абрысаў.

Памутнелыя далі.

|| наз. памутне́ласць, -і, ж.

памутне́ць гл. мутнець.