Verbum

памно́жыцца гл. мно́жыцца.

памно́жыць гл. множыць.

памо́л, -у, м.

1. Перапрацоўка зерня на муку.

2. Якасць атрыманай мукі.

Мука мяккага памолу.

3. Змолатае збожжа; мліва.

Ёсць у запасе розны п.

|| прым. памо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

памо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Жыхар памор’я.

Архангельскія паморы.

|| ж. памо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. памо́рскі, -ая, -ае.

памо́р’е, -я, н.

На Поўначы: мясцовасць, якая прымыкае да марскога берага.

|| прым. памо́рскі, -ая, -ае.

памо́ршчыцца гл. моршчыцца.

памо́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Узвышэнне ў выглядзе дашчанай пляцоўкі.

Лектар узышоў на п.

2. Тое, што і падлога.

Кухня была з цагляным памостам.

памо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, мн. -і, -мо́вак, ж.

Гаворка (ужыв. звычайна ў прымаўцы: пра воўка памоўка, а воўк і тут — пра таго, хто паяўляецца ў той момант, калі пра яго гавораць ці думаюць; разм.).

памо́ўчваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Маўчаць, ухіляючыся ад размоў.

Сядзі ды памоўчвай.

памо́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які памагае каму-н. у чым-н.

П. у рабоце.

2. Тое, што і намеснік (у 2 знач.).

П. машыніста цеплавоза.

|| ж. памо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).