krezka

krezk|a

ж.

1. брыжыкі;

2. часцей мн.

~i анат. брыжэйка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

represja

represj|a

ж. часцей мн.~e — рэпрэсія;

zastosować ~ę — прымяніць рэпрэсіі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ciasto

н.

1. цеста; цестападобная маса;

2. часцей мн.~a — здоба; пірагі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Саве́ць ’рабіцца вялым, санлівым ад зморанасці’ (ТСБМ), часцей асаве́ць (гл.). Рус. сове́ть ’быць ачмурэлым, падкочваць вочы’, польск. sowieć ’станавіцца асавелым, смутным’. Да сава, першапачаткова ’стаць такім, як сава’, таму што совы, актыўныя ноччу, днём становяцца апатычнымі і соннымі. Гл. Праабражэнскі, 1, 664; 2, 348; Фасмер, 3, 162; Борысь, 567.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vehíkel

[ve-]

n -s, -

1) часцей пагардл. калама́га, драндуле́т; тра́нспартны сро́дак

2) мед. раствара́льны сро́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wéhe

I

f -, -n часцей pl ро́давыя бо́лі

II

f -, -n сне́жная гу́рба, сумёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хіналі́н

(ад хінін + лац. oleum = алей)

арганічнае гетэрацыклічнае злучэнне, бясколерная, часцей жаўтаватая вадкасць з рэзкім пахам; выкарыстоўваецца як растваральнік, пры вырабе некаторых фарбавальнікаў, лекавых прэпаратаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

разважа́нне н.

1. гл. развага;

2. часцей мн.:

разважа́нні Réden n -s, Geréde n -s; Betráchtungen pl (меркаванне);

без разважа́нняў óhne Éinwendungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лад​III м.

1. муз. Tón¦art f -, -en;

2. часцей мн.:

лады́ (на гітары і г. д.) Bund m -(e)s, Bünde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

на́зва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Абазначэнне словам прадмета, з’явы, паняцця і пад.; найменне чаго-н.

Прысвоіць назву плошчы. «Курган» — н. паэмы Янкі Купалы.

Бабуля ведала назвы ўсіх мясцовых раслін.

2. часцей мн. Асобнае выданне (кніга, часопіс і пад.), незалежна ад колькасці тамоў, з якіх яно складаецца.

У бібліятэцы 50 тысяч назваў, 80 тысяч тамоў.

◊

Адна толькі назва (разм., неадабр.) — аб кім-, чым-н., што не адпавядае свайму прызначэнню.

Адна толькі н. што каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)