Verbum

малю́скі, ‑аў; адз. малюск, ‑а, м.

Беспазваночныя жывёліны, мяккае цела якіх пакрыта ракавінкамі. Марскія малюскі. Галаваногія малюскі.

[Ад лац. molluscus — мяккі, мяккацелы.]

змярцві́ць, ‑ртвлю, ‑рцвіш, ‑рцвіць; зак., што.

Выклікаць змярцвенне, зрабіць мёртвым (пра клеткі, тканкі, часткі цела). Змярцвіць нерв.

дэфарма́цыя, ‑і, ж.

Змяненне формы, аб’ёму, памеру чаго‑н. пад уздзеяннем знешняй сілы. Дэфармацыя металаў. Дэфармацыя цела.

[Ад лац. deformatio — скажэнне.]

гіпаста́з, ‑у, м.

Застой крыві ў ніжніх частках цела, які назіраецца ў хворых з аслабленай сардэчнай дзейнасцю.

[Ад грэч. hypó — пад, знізу і stásis — застон.]

адня́цца, ‑німецца; пр. адняўся, ‑нялася, ‑нялося; зак.

Пра часткі цела — перастаць дзейнічаць у выніку паралічу. Рука аднялася.

во́жык-ры́ба, вожыка-рыбы, ж.

Рыба сямейства двухзубых, якая мае шарападобнае цела, пакрытае шыпамі, як у вожыка.

прэцэ́сія, ‑і, ж.

Спец. Рух восі ўласнага вярчэння цвёрдага цела, пры якім яна апісвае кругавую канічную паверхню.

[Лац. praecessio.]

раўнава́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раўнавагі, знаходзіцца ў раўнавазе (у 1 знач.). Раўнаважнае становішча цела.

самамаса́ж, ‑у, м.

Расціранне, размінанне самім свайго цела з лячэбнымі або касметычнымі мэтамі. Прыёмы самамасажу. Рабіць самамасаж.

ужыўле́нне, ‑я, н.

Увядзенне іншароднага цела ў жывую тканку для прыжыўлення ў ёй. Ужыўленне электродаў у мозг.