мярэ́жысты, ‑ая, ‑ае.

Такі, як мярэжка, узорысты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкупны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, якога можна падкупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераадо́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна пераадолець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчупачы́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, як у шчупака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўця́мны, -ая, -ае (разм.).

1. Такі, што цяжка зразумець, усвядоміць; незразумелы.

Здарылася нешта няўцямнае.

2. Які выяўляе неразуменне чаго-н. або адсутнасць думак аб чым-н.

Н. погляд.

|| наз. няўця́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нагля́дны, -ая, -ае.

1. гл. нагляд.

2. Заснаваны на паказе таго, што вывучаецца.

Н. метад навучання.

Наглядныя дапаможнікі.

3. Пераканаўчы; такі, які можна наглядаць.

Н. прыклад.

Наглядная агітацыя.

|| наз. нагля́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сме́ртны, -ая, -ае.

1. Які канчаецца смерцю.

С. выпадак.

2. Такі, які павінен памерці.

Усякі чалавек с.

Нам, смертным (наз.), не ўсё ўдаецца.

3. Які вядзе да смерці, пазбаўляе жыцця.

С. прысуд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уду́шлівы, -ая, -ае.

1. Які спірае дыханне, робіць яго цяжкім.

Удушлівае паветра.

2. Які выклікае ўдушша.

У. газ.

3. Такі, як пры ўдушшы.

У. кашаль.

|| наз. уду́шлівасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Тако́ўскі (тако́вский, тако́вський) ’падобны’, ’гэтакі’ (Нас.), ’які заслугоўвае ўвагі, пахвалы або неадабрэння — асаблівы’ (ТСБМ), ’такі’ (Ласт., Сцяшк., Кал., Скарбы), такі́вськый ’найбольш зручны ў дадзены момант’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. таковськиі ’такі’ (XVI ст., Карскі 2-3, 54). Наватвор на базе *takovъ (Карскі, там жа; ESSJ SG, 2, 643), гл. таковы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нераспазнава́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які цяжка адрозніць ад другога, вельмі падобны, аднолькавы. Нераспазнавальныя рысы аблічча.

2. Такі, які цяжка, немагчыма разгледзець, распазнаць. Нераспазнавальныя адценні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)