-дэрма

(гр. derma = скура)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «скура», «абалонка», «плеўка».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мезамале́кула

(ад меза- + малекула)

малекула, у якой хімічная сувязь паміж атамамі ажыццяўляецца не электронам, а адмоўна зараджаным мюонам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-трафія

(гр. trophe = ежа, жыўленне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «ежа», «жыўленне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-тэрмы

(гр. therme = цяпло, гарачыня)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «цяпло», «гарачыня».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-фагія

(гр. phagos = які пажырае)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з працэсамі пажырання, паглынання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-хорд

(гр. chorde = струна)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «струна», «дрот», «гучанне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БЛОК-ДЫЯГРА́МА,

перспектыўны схематычны малюнак, які адлюстроўвае выразку ўчастка зямной кары. На пярэдняй і бакавой плоскасцях блок-дыяграмы адлюстроўваецца геал. будова ў верт. разрэзе, на верхнім баку — рэльеф паверхні дадзенай мясцовасці. Ілюструе сувязь рэльефу з геал. Будовай.

т. 3, с. 195

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

структу́ра

(лац. structura)

1) узаемаразмяшчэнне і сувязь састаўных частак чаго-н.; будова (напр. с. глебы, с. слова);

2) устройства, арганізацыя (напр. с. кіравання).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аказіяналі́зм, ‑у і ‑а, м.

Спец.

1. ‑у. Ідэалістычны погляд у еўрапейскай філасофіі 17 ст., які адмаўляў натуральную сувязь душы і цела, узаемадзеянне псіхічных і фізічных з’яў без непасрэднага ўмяшання бога.

2. ‑а. Слова, пабудаванае па законах дадзенай мовы, але ўжытае адзін раз, для дадзенага выпадку.

[Лац. occasionalis — выпадковы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемадзе́янне, ‑я, н.

Узаемная сувязь з’яў, прадметаў паміж сабою, іх узаемная абумоўленасць. Калі хімічны раствор перасычаны, дастаткова ў ім зарадзіцца маленькаму крышталіку, — і малекулярныя сілы ўступяць ва ўзаемадзеянне. Карпюк. // Узгодненасць дзеянняў; узаемная падтрымка. [Камлюк:] — Раптоўнасць, дакладны разлік, арыенціроўка і ўзаемадзеянне ў баі — і вы [Андрэй і Барыс] выйграеце. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)