spearhead1 [ˈspɪəhed] n.
1. вастрыё (дзіды, кап’я)
2. fml ініцыя́тар, завада́тар, ініцыяты́ўная гру́па; You will act as spearhead of the campaign, won’t you? Вы будзеце ініцыятарам кампаніі, праўда?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
геміцэлюло́зы
(ад гемі- + цэлюлоза)
група высокамалекулярных вугляводаў расліннага паходжання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
глікаалкало́іды
(ад гліка- + алкалоіды)
група алкалоідаў, якія змяшчаюць цукар.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
падпо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца, праходзіць ва ўмовах падполля (у 2 знач.); нелегальны, тайны. Падпольная работа патрабуе канспірацыі. Новікаў. Ад сваіх людзей Заслонаў ужо ведаў, што ў дэпо дзейнічае падпольная камсамольская група, і здагадваўся, хто яе ўзначальвае. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінклі́т, ‑а, М ‑ліце, м.
Гіст. Сход вышэйшых саноўнікаў у Старажытнай Грэцыі. // Група духоўных асоб, духавенства. Цэлы сінкліт папоў, панаехаўшых.. на гадавое свята з навакольных парафій, уваходзіў у царкву. Машара. // перан. Разм. іран. Сход, сукупнасць якіх‑н. асоб.
[Грэч. synklētos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
odłam, ~u
м.
1. глыба, абломак, адломак;
2. частка, група;
odłam prasy — крыло прэсы;
3. паліт. фракцыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
се́кта
(лац. secta = вучэнне, напрамак, школа)
1) рэлігійная група, якая адкалолася ад пануючай царквы;
2) перан. група асоб, якая замкнулася ва ўласных вузкіх інтарэсах.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
звяно́ н
1. (частка цэлага) Glied n -(e)s, -er; Kéttenglied n; Bestándteil m -(e)s, -e;
2. (група) Grúppe f -, -n, Únterabteilung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Гайня́ ’зграя сабак, ваўкоў’ (Інстр. II, Бір. Дзярж., БРС), ’група дзяцей, якія сваволяць’ (Жд. 2). Няпэўна, ці ёсць нейкая сувязь з гайно 1. Хутчэй з ганя́ (> гайня́, параўн. байня < баня, гайніць < ганіць і да т. п.) да *gonъ, *gъnati: *gonь. Параўн. Янк. II, 49.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ку́па, ‑ы, ж.
1. Група дрэў, кустоў, якія густа растуць. Усцяж дарогі ўздымаліся стромкія хвоі, чарнелі купы кустоў, падобныя на нейкія прывіды. Шчарбатаў. За драбналессем паказалася густая купа старых сосен. Новікаў.
2. Гурт, група (звычайна пра людзей). Рыгор угледзеў наперадзе густую купу людзей. Гартны. Калі робіш у купе, то не баліць у пупе. З нар.
3. Абл. Тое, што і куча (у 1 знач.). У застаронку каля сцяны ляжала толькі купа саломы. Мележ.
4. Абл. Торф, звычайна сухі. Дыміць тытунь у піпцы прэлай купаю. Барадулін.
•••
Да купы — у адно месца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)