fantazja

fantazj|a

ж.

1. фантазія; уяўленне;

bogata ~a — багатае ўяўленне;

~a poetycka — паэтычная фантазія;

~e erotyczne — эратычныя фантазіі;

puścić wodze ~i перан. даць волю фантазіі;

2. зухаватасць; задор, заўзятасць, запал;

z ~ą — зухавата; заўзята;

3. дзівацтва; капрыз; выбрык; фантазія;

folgować czyjej ~i — патураць чыім капрызам (фантазіям);

4. муз. фантазія;

grać ~ę — іграць (выконваць) фантазію

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кида́ться

1. в разн. знач. кі́дацца;

кида́ться снежка́ми кі́дацца сне́жкамі;

кида́ться де́ньгами кі́дацца граша́мі;

кида́ться вперёд кі́дацца напе́рад;

кида́ться на врага́ кі́дацца на во́рага;

он кида́лся выполня́ть са́мые тру́дные зада́ния ён кі́даўся выко́нваць са́мыя ця́жкія зада́нні;

кида́ться в объя́тия кі́дацца ў абды́мкі;

кида́ться в бе́здну кі́дацца ў бе́здань;

кида́ться в посте́ль кі́дацца ў пасце́ль;

кида́ться из сто́роны в сто́рону кі́дацца з бо́ку ў бок;

2. страд. кі́дацца; см. кида́ть;

◊

кида́ться в глаза́ кі́дацца ў во́чы;

кровь кида́ется в го́лову (в лицо́) кроў кі́даецца ў галаву́ (у твар).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Vertrág

m -(e)s, -träge дамо́ва, дагаво́р, кантра́кт

kraft des ~es — у сі́лу дагаво́ру [дамо́вы]

laut ~ — зго́дна з дагаво́рам [дамо́вай]

ein leonínischer ~ — каба́льны дагаво́р

den ~ ánnehmen* — пагадзі́цца на заключэ́нне дагаво́ру [дамо́вы, кантра́кта]

éinen ~ schlíeßen* — заключы́ць дагаво́р

éinen ~ bréchen* — пару́шыць дагаво́р

éinen ~ éinhalten* — выко́нваць дагаво́р [дамо́ву], прытры́млівацца дагаво́ру [дамо́вы]

éinen ~ ernéuern — узнаві́ць дагаво́р [дамо́ву]

éinen ~ hinterlégen — юрыд. дэпані́раваць дагаво́р

éinen ~ unterschréiben* [unterzéichnen] — падпіса́ць дагаво́р [дамо́ву]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rólle

I

f -, -n

1) тэатр. ро́ля, амплуа́;

die ~n besétzen размеркава́ць [замяшча́ць] ро́лі

2) перан. ро́ля;

éine ~ spíelen выко́нваць [ігра́ць] ро́лю;

das spielt kéine ~ гэ́та не ма́е значэ́ння, гэ́та нява́жна;

aus der ~ fállen* збі́цца з то́ну

3) кулёк (гімнастыка)

II

f -, -n

1) тэх. ро́лік, шпу́лька

2) кул. кача́лка

3) като́к (для бялізны)

4) скру́так, руло́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

léisten

vt

1) рабі́ць, выко́нваць

die geléistete Árbeit — вы́кананая рабо́та

2)

éinen Dienst ~ — ака́зваць паслу́гу

j-m Geséllschaft ~ — скла́сці каму́-н. кампа́нію

Ábbitte ~ — прасі́ць прабачэ́ння

Wíderstand ~ — супраціўля́цца

éine Záhlung ~ — зрабі́ць [уне́сці] плацеж

Hílfe ~ — дапамага́ць

éinen Eid ~ — прысяга́ць, кля́сціся

Fólge ~ — (па)слу́хаць, паслу́хацца

Gewähr [Bürgschaft] ~ — руча́цца

3)

sich (D) etw. ~ — дазваля́ць сабе́ што-н.

sich éine Fréchheit ~ — разм. дазво́ліць сабе́ дзёрзкасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кармі́ць, кармлю, корміш, корміць; незак., каго-што.

1. чым і без дап. Даваць корм, ежу. Святланка і карміла, і паіла, і гладзіла казулю. Юрэвіч. Кармі парсюка мукою — пойдзе рукою. Прыказка. // Уводзіць ежу ў рот (таму, хто не можа есці самастойна). Карміць хворага. □ [Арлоўскага] ўсё яшчэ былі вымушаны карміць, як малое дзіця, з лыжачкі!.. Апранаць, абуваць!.. Паслядовіч. // Выкормліваць дзіця сваім малаком. Карміць грудным малаком. □ [Таццяна] хутка ўзяла дзіця да сябе і сказала: — Я... я не кармлю яго... Шамякін. // Адкормліваць на забой. Карміць кабана на сала.

2. перан. Забяспечваць сродкамі да жыцця; мець каго‑н. на сваім утрыманні. Карміць старых бацькоў. □ — Хлопец працуе на заводзе, корміць усю сям’ю! Ваданосаў. Цяпер па просьбе Андрэя Драчуна [Яўхім] жыў у яго жонкі. Памагаў засяваць ёй шнуры і карміць дзяцей... Чарот. // Служыць сродкам для пражыцця, крыніцай даходу. Засталася там ніва, Што адмалку карміла, Засталася крыніца, Што вадою паіла. Броўка. Ваўка ногі кормяць. Прымаўка. Летні дзень год корміць. Прымаўка.

•••

Карміць абяцаннямі — даваць абяцанні зрабіць што‑н., але не выконваць іх.

Карміць блох (клапоў, вошай) — знаходзіцца ў такіх умовах, пры якіх даводзіцца пакутаваць ад насякомых-паразітаў.

Карміць хлебам — забяспечваць сродкамі для існавання.

Карміць чарвей — быць забітым, гнісці ў зямлі.

Паіць і карміць гл. паіць.

Хлебам не кармі каго — нічога не трэба каму‑н., толькі дай яму магчымасць зрабіць тое, да чаго ён мае вялікую схільнасць, ахвоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальшы́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўводзіць у зман, мае ў сабе фальш. Фальшывая трывога. □ Сяляне адмаўляліся выконваць панскія павіннасці, заяўляючы, што царскі маніфест з’яўляецца фальшывым. Ларчанка. // Які з’яўляецца падробкай; несапраўдны. Фальшывы пашпарт. □ На фальшывым ваенным білеце была .. фотакартка [Філістовіча]. Паслядовіч. За гэты час здарылася гісторыя з фальшывым касавым ордэрам, пра што як-небудзь я раскажу асобна. Скрыган. Ззялі сапраўдныя і фальшывыя каштоўнасці. Самуйлёнак. Зусім зразумела, што лірычны герой .. [М. Танка] адмаўляе ўсё фальшывае, падробленае пад сапраўднае. Гіст. бел. сав. літ.

2. Які не адпавядае ісціне, праўдзе. [Лічбы] сведчылі аб тым, што «Чырвонаму бору» створана фальшывая слава. Сабаленка. // Памылковы, няверны. Усё ўпала, рушылася; у фальшывай дарозе ішлі першыя маладыя гады. Чорны. // Не ўласцівы прыродзе рэчаў; ненатуральны. Знаходзіцца ў фальшывым становішчы.

3. Няшчыры, прытворны. [Міхась] сам добра ведаў, якія былі між імі [Мураўскім і Якімам] адносіны, і таму прыкра было слухаць гэты спознены фальшывы жаль, запраўлены хлуснёй. Машара. Апошняя сцэна.. [Людзе] ніяк не ўдавалася. Фальшывыя пакуты, пафас і — ніякага пачуцця. Шамякін. Сябар з фальшываю ласкаю — Камень трымае за пазухай. Дзяргай. // Які характарызуецца такімі паводзінамі (пра чалавека). Фальшывых людзей, буржуазныя перажыткі пісьменнік высмейваў з пазіцый савецкай маралі. Казека. // Які выказвае няшчырасць, крывадушша, прытворства. Сёмка састроіў фальшывую міну, ухмыльнуўся і схлусіў. Гартны. — Ды... — скончыў.. [дакладчык] сваё выступленне тэатральна фальшывым тонам. Карпюк.

4. Які скажаецца пры вакальным, музычным выкананні (пра мелодыю і пад.). Бравурны марш месцамі быў фальшывы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fill

[fɪl]

1.

v.t.

1) напаўня́ць; запаўня́ць (за́лю, час)

The crowd filled the hall — Нато́ўп запо́ўніў за́лю

2) задаво́льваць (сма́гу, патрэ́бы); кармі́ць

3) выко́нваць замо́вы (прадпіса́ньне ле́кара)

4) плямбава́ць (зуб)

5) займа́ць (паса́ду, стано́вішча)

to fill a diplomatic post — займа́ць дыпляматы́чную паса́ду

6) рыхтава́ць лек (паво́дле рэцэ́пту)

7) (пра ве́цер) надзіма́ць (ве́тразі)

8) засыпа́ць; закіда́ць (я́му, роў пяско́м)

9) фальшава́ць, падрабля́ць

2.

v.i.

напаўня́цца, запаўня́цца

3.

n.

1) дастатко́вая ко́лькасьць

one’s fill — удо́сыць, уво́лю

to eat (to drink, weep) one’s fill — нае́сьціся (напі́цца, напла́кацца) удо́сыць, уво́лю

2) жвір -у m., каме́ньне (для засыпа́ньня)

•

- fill in

- fill in the time

- fill out

- fill up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

vórmachen

vt

1) прыла́дзіць, дапасава́ць (што-н. перад чым-н.)

den Ríegel an der Tür ~ — зачыні́ць дзве́ры на за́саўку

2) (j-m) пака́зваць (каму-н., як рабіць што-н.)

er máchte mir die Übung vor — ён паказа́ў мне, як выко́нваць практыкава́нне

3) (j-m) ашу́кваць, уво́дзіць у зман

wir wóllen uns doch nichts ~ lássen* — мы не паві́нны даць сябе́ падману́ць [уве́сці ў зман]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пець, пяю, пяеш, пяе; пяём, пеяце; незак.

1. што і без дап. Утвараць голасам музычныя гукі, выконваць вакальны твор; спяваць. Пець калыханку. Пець раманс. Хор пяе. □ Ён — паляўнічы, ён рыбак, Страляе, ловіць, пяе песні. Колас. Ты смяешся, пяеш, ты шчаслівая сёння. А. Вольскі.

2. перан. Быць прасякнутым радасным, узнёслым пачуццём. Хай сэрца сэрца не баіцца, Душа з душою хай пяе. Купала. Добра ляцець па маладым.. лядку. Звініць лёд, пяе сэрца, гараць вочы... Гамолка.

3. перан. Меладычна гучаць (пра музычныя інструменты). Скрыпка пяе. Пяюць цымбалы. // Утвараць працяжныя, то нізкія, то высокія ці манатонныя гукі. Па вуліцах Мінска Спяшае трамвай І голасна, Звонка пяе. Хведаровіч. Завіруха пяе за дзвярыма. Ад марозу — Трашчыць недзе лёд. Лявонны.

4. Абзывацца галасамі (пра пеўчых і некаторых іншых птушак). Гэта ён [раяль] напаўняў цяністы парк гукамі мелодыі, калі пераставалі пець дразды ды берасцянкі. Лобан. Касцы пад стог збіраюцца, І хтось сказаць паспеў — На тры дзяржавы раніцай Адгэтуль певень пеў. Калачынскі.

5. што і пра што. Складаць вершы пра што‑н., апяваць што‑н. У пішучай арміі я радавы, Пяю пра завод і калгасы. Лявонны.

•••

Лазара пець — прыкідваючыся няшчасным, скардзіцца на сваю долю (звязана з іменем Лазара ў евангельскай прытчы).

Пець дыфірамбы — ліслівіць, празмерна ўсхваляць каго‑н.

Пець па чыіх нотах — паўтараць чужую думку.

Пець (залівацца) салаўём — гаварыць красамоўна, горача, з захапленнем.

Пець хвалу — расхвальваць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)