напі́цца сов., в разн. знач. напи́ться;

н. вады́ — напи́ться воды́;

н. да непрыто́мнасці — напи́ться до поте́ри созна́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́ды (род. судо́ў) мн., обл. два ведра́ (для одновременного использования);

прыне́сці с. вады́ — принести́ два ведра́ воды́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́смагнуць, ‑не; пр. высмаг, ‑гла; зак.

Страціць вялікую колькасць вільгаці, вады (ад гарачыні). Высмагла глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаскі́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Гідратэхнічнае збудаванне для спуску лішняй вады з вадасховішчаў. Запасны вадаскід.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідразбудава́нне, ‑я, н.

Збудаванне, прызначанае для выкарыстання вады або для абароны ад яе. Комплекс гідразбудаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідраманіто́р, ‑а, м.

Апарат, які прымяняецца для размывання горных парод і грунту магутным струменем вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жбано́к, ‑нка, м.

Абл. Збанок. — Шкада, што не папрасіў прынесці жбанок вады — хочацца піць. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пакрыць пырскамі (вады, гразі і пад.). Заплюхаць сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намуці́ць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., чаго.

Разм. Узняць каламуту, зрабіць каламутным. Намуціць вады каля берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Напырскаць усюды, у многіх месцах. Панапырскваць вады на падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)