capture
[ˈkæptʃər]
1.
v.t.
захо́пліваць (сі́лаю), лаві́ць, бра́ць у пало́н
2.
n.
1) захо́п -у m.
2) захо́пленае, трафэй -ю m., здабы́ча f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
swallow3 [ˈswɒləʊ] v.
1. глыта́ць; хава́ць;
The aircraft was swallowed (up) in the clouds. Самалёт схаваўся ў хмарах.
2. цярпе́ць, трыва́ць
♦
swallow an insult праглыну́ць абра́зу;
swallow one’s words браць свае́ сло́вы наза́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бо́й, бо́ю, М у баі́; мн. баі́, баёў; м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 1 знач.); бітва, змаганне. Наступальны бой. Сустрэчны бой. Рукапашны бой. Поле бою. Разведка боем. Весці бой. Прыняць бой. □ Не паспеў Шутаў дапытаць палонных, як на паўднёвым баку [вёскі] узгарэўся бой. Мележ. У небе натужліва вылі і звінелі маторы, трашчалі кулямёты: недзе за хмарамі і дымам ішоў паветраны бой. Шамякін. Натапырыўшы пер’е.. [вераб’іха] падрыхтавалася да бою. Шуцько.
2. Барацьба, спаборніцтва. Кулачны бой. Бой быкоў. // перан. Барацьба з чым‑н., што перашкаджае ў жыцці, у працы. Тут моладзь з багнай бой вядзе. Смагаровіч.
3. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. біць (у 7, 9 знач.). Стрэльба дакладнага бою. Барабанны бой. Бой курантаў.
4. зб. Разбітая, расколатая на кавалкі шкляная, гліняная і інш. пасуда, разбітыя прадметы.
•••
Бой-баба гл. баба.
Браць (узяць) з бою (боем) гл. браць.
Даць (даваць) бой гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Betrácht
außer ~ lássen* — пакіда́ць без ува́гі
in ~ kómmen* — быць улі́чаным
in ~ zíehen* — браць пад ува́гу
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vórschuss
m -es, -schüsse ава́нс, зада́так
sich (D) éinen ~ gében lássen* — браць зада́так
als ~ — ава́нсам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
assume
[əˈsu:m]
1.
v.t.
1) прыма́ць, браць
He assumed a new name — Ён узя́ў сабе́ і́ншае імя́
to assume control — браць кіраўні́цтва
to assume an air of innocence — прыня́ць бязьві́нны вы́гляд
2) прысво́йваць; узурпава́ць
3) удава́ць; прыкіда́цца
to assume ignorance — удава́ць няве́даньне
2.
v.i.
меркава́ць; дапушча́ць
I assume that… — я дапушча́ю, што…
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
за́баўка, ‑і, ДМ ‑баўцы; Р мн. ‑бавак; ж.
1. Тое, што і забава. [Пятро Захаравіч] перагортваў альбом проста так, дзеля забаўкі, але хутка зацікавіўся не на жарт. Краўчанка. Праз нейкі час рыба пачала браць прынаду. Кравец захапіўся гэтай забаўкай. Чорны.
2. Рэч, якая служыць для гульні дзецям, цацка. З гліны пеўнікі-свісткі — Забаўкі для малых. Броўка. Паходня пазіраў то на забаўкі на стале, то на Марынчын твар. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адрэ́зак, ‑зка, м.
1. Невялікі адрэзаны кавалак чаго‑н. [Васіль] адрэзаў з братам некалькі дошак на столь. Паставіў адрэзкі пры сцяне на козлы, каб можна было браць зверху. Мележ.
2. Абмежаваная частка чаго‑н. Адрэзак часу. Адрэзак шляху. □ Застава лейтэнанта Усава ў няроўнай барацьбе.. трымала давераны ёй адрэзак граніцы. Брыль.
3. пераважна мн. (адрэ́зкі, ‑аў). Землі, адрэзаныя ад сялянскіх надзелаў у часе рэформы 1861 г. ў Расіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пярэ́бірак ’ахапак, пласт сена, набраны граблямі’ (ТСБМ, Касп.; барыс., лях., пух., ганц., Сл. ПЗБ; Жд.; карэл., Янк. Мат.; Янк. 1), парэ́біранка ’награбленае (“перабранае”) да нагі граблямі сена або салома’ (Шат.), пярэ́бірка ’перабранае граблямі сена для больш зручнага складання яго ў капу’ (Некр., Касп., Сл. Брэс.), пярэ́барка ’тс’ (Жд.), пярэ́бярня ’ахапак дроў’, перэ́бер ’пласт сена’ (петрык., Шатал.). Суфіксальнае ўтварэнне ад перабіра́ць, перабра́ць, гл. біра́ць, браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
grzywna
grzywn|a
ж. штраф;
~a celna — мытны штраф;
ściągać ~ę — браць штраф;
ukarać ~ą — накласці штраф
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)