абапну́цца, ‑пнуся, ‑пнешся, ‑пнецца; ‑пнёмся, ‑пняцеся; зак.

Разм. Накрыцца, ахінуцца чым‑н. ад дажджу або ветру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадагрэ́йня, ‑і, ж.

Разм.

1. Памяшканне, дзе грэецца або кіпяціцца вада.

2. Тое, што і вадагрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камсо́рг, ‑а, м.

Камсамольскі арганізатар — сакратар пярвічнай камсамольскай арганізацыі або камсамольскай групы. Камсорг класа. Камсорг будоўлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канве́ртар, ‑а, м.

Апарат для атрымання сталі з расплаўленага чыгуну шляхам прадзімання яго паветрам або кіслародам.

[Ад лац. convertere — змяняць, ператвараць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінадэтэкты́ў, ‑тыва, м.

Кінафільм, тэмай якога з’яўляецца раскрыццё злачынства, работа разведчыка або барацьба з замежнай разведкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінасе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Сукупнасць усіх кінатэатраў, кінаўстановак у краіне або якой‑н. мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

класіцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік або прадстаўнік класіцызму (у 1 знач.); класік (у 2 знач.)

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контраге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагавору.

[Ад лац. contrahens, contrahentis — які дамаўляецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кружа́ла, ‑а, н.

У будаўніцтве — драўляная або металічная дуга, на якой кладуць скляпенне, арку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)