а́льфа
(
1) назва першай літары грэчаскага алфавіта;
2) абазначэнне стану рэчыва
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
а́льфа
(
1) назва першай літары грэчаскага алфавіта;
2) абазначэнне стану рэчыва
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
керн
(
1) парода, грунт, якія бяруць для пробы пустацелым інструментам,
2) пункт, які наносіцца кернерам
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
scháudern
1) дрыжа́ць (ад холаду)
2) жаха́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Во́дварацень ’лішак асновы ў шырыню
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́дзечка ’тут’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́жарня ’выгараўшае месца ў лесе, акно ў балоце’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вярча́нка ’коўдра, вытканая з рыззя’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віслу́ха ’гатунак ігрушы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лабу́ша ’бязрогая карова’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Матлахо́н ’нясталы, непаседлівы чалавек’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)