Verbum

канцавы́, -а́я, -о́е.

Які знаходзіцца на канцы чаго-н., з’яўляецца канцом.

Канцавая станцыя.

К. прыпынак тралейбуса.

канцэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які мае агульны цэнтр; проціл. эксцэнтрычны².

Канцэнтрычныя акружнасці.

|| наз. канцэнтры́чнасць, -і, ж.

насыпны́, -а́я, -о́е.

1. Які насыпаецца куды-н.

Н. грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання.

Насыпная гара.

начарта́льны, -ая, -ае.

У выразе: начартальная геаметрыя — раздзел геаметрыі, які вывучае адлюстраванне прасторавых цел на плоскасці.

начы́таны, -ая, -ае.

Які набыў грунтоўныя веды ў выніку чытання.

Н. студэнт.

|| наз. начы́танасць, -і, ж.

недаскана́лы, -ая, -ае.

Які не дасягнуў дасканаласці, не пазбаўлены недахопаў.

Недасканалыя творы.

|| наз. недаскана́ласць, -і, ж.

нездаво́лены, -ая, -ае.

Які адчувае або выказвае пачуццё нездавальнення.

Н. выраз твару.

|| наз. нездаво́ленасць, -і, ж.

непаме́рны, -ая, -ае.

Які не паддаецца вымярэнню; вельмі вялікі, празмерны.

Непамерныя расходы.

|| наз. непаме́рнасць, -і, ж.

непачці́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.

Н. мужчына.

|| наз. непачці́васць, -і, ж.

непераклада́льны, -ая, -ае.

Які нельга дакладна перакласці на іншую мову.

Неперакладальнае словазлучэнне.

|| наз. непераклада́льнасць, -і, ж.