Verbum

палюбо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або каго.

Мужчына, які знаходзіцца ў пазашлюбнай сувязі з жанчынай.

палюбо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Жанчына, якая знаходзіцца ў пазашлюбнай сувязі з мужчынам.

палюбо́ўны, -ая, -ае.

Заснаваны на ўзаемнай згодзе, дружалюбны, мірны.

Палюбоўная здзелка.

Дамовіліся палюбоўна (прысл.).

па-лю́дску, прысл.

Так, як прынята ва ўсіх; як у іншых людзей.

Жыць па-людску.

У вас усё не па-людску.

палюля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., каго-што.

Правесці які-н. час, люляючы, калышучы.

П. дзіця.

па́ля, -і, ж.

Бервяно, брус, забіты ў грунт для апоры ў збудаваннях.

Забіваць палі.

Мост на палях.

|| прым. па́левы, -ая, -ае.

палява́нне, -я, мн. -і, -яў, н., на каго-што або за кім.

Пошукі і высочванне звяроў, птушак з мэтай знішчэння або лоўлі.

П. на ваўкоў.

П. за перапёлкамі.

П. за варожым снайперам (перан.).

|| прым. паляўні́чы, -ая, -ае.

Паляўнічае таварыства.

П. сабака.

П. промысел.

палява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; незак.

1. на каго, каго, за кім і без дап. Займацца паляваннем.

П. на ваўкоў.

Ён паляваў мядзведзя.

П. за перапёлкамі.

П. за варожым разведчыкам (перан.).

2. перан., за кім-чым або на што. Старацца раздабыць, атрымаць, украсці што-н. (разм.).

П. за рэдкай кнігай.

3. Знаходзіцца ў стане цечкі (пра жывёлу; спец.).

паляве́ць гл. лявець.

паляво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па паляводстве.