Абл. Невысокая горка, маленькі ўзгорак. Сцежка падымаецца ад саснячку на гарушку.Пташнікаў.Унізе, пад гарушкаю, пераліваецца цераз дарогі і сцежкі растопленае золата нівы.Вялюгін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́льта-марта́ле, нескл., н.
Акрабатычны скачок з пераваротам у паветры цераз галаву. //перан. Пра рэзкую перамену ў дзеяннях, учынках. Завод для.. [стажораў] — замест трампліна. Адбудуць сваё, зробяць сальта-мартале, і толькі бачылі іх.Карпаў.
[Іт. saltomortale.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шле́йка, ‑і, ДМ шлейцы; Рмн. шлеек; ж.
1. Стужка ці палоска тканіны, перакінутая цераз плячо, якая падтрымлівае спадніцу, сарочку, ліфчык і пад.
2.толькімн. (шле́йкі, шлеек). Падцяжкі. Штаны на шлейках.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Überbrǘckung
f -, -en
1) навядзе́нне мо́ста (G – церазшто-н.)
2) пераадо́ленне (перашкод)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
herüber
advце́раз, на гэ́ты бок, сюды́
~ zu mir! — (усе́) на гэ́ты бок!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перае́хаць, ‑еду, ‑едзеш, ‑едзе; зак.
1.што і церазшто. Праехаць цераз што‑н., на другі бок чаго‑н. Пераехаць цераз мост. Пераехаць гасцінец. □ Пераехалі [сябры] сухі луг і спыніліся начаваць.Якімовіч.
2.каго. Наехаўшы, задушыць, пакалечыць калёсамі, гусеніцамі. — Сцеражыся, дзядзечка, а то пераеду!Васілевіч.Другое дзіця, таксама хлопчыка, пераехаў цягнік.Навуменка.
3. Перамяніць месцапрабыванне; перасяліцца, перабрацца. Рагуля паведаміў Філістовічу, што ён можа пераехаць у Лувен і там скончыць універсітэт.Паслядовіч.Новая кватэра, куды пераехалі Віталік і Раман, знаходзілася ў доме з шыльдай «Дзіцячы свет».Даніленка.[Мікола:] Я мяркую, што Настасся Рыгораўна павінна ў наш калгас пераехаць.Крапіва.
4.Разм. Праехаць — пра ўсіх, многіх. Пакуль Наталька спраўлялася ў сталоўцы, па вуліцы перайшло і пераехала шмат народу.Колас.
5.каго-што. Заехаць далей, чым патрэбна, мінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БЯЗНІ́ТАЧНАЕ ЗЛУЧЭ́ННЕ,
цераз дымнае змацаванне тканін, скуры, плёнак і інш. матэрыялаў без выкарыстання нітак. Робіцца з дапамогай клейкіх рэчываў (з адначасовым уздзеяннем ціску і тэмпературы, выкарыстаннем прэсаў, прасаў і інш.), зваркі (робіцца пераважна тэрмакантактнай, высокачастотнай або ультрагукавой зваркай на зварачных апаратах і ўстаноўках), спец. бязнітачных швейных машын. Выкарыстоўваюць бязнітачнае злучэнне пры вырабе адзення, абутку, скураной галантарэі.