докати́ть сов., в разн. знач. дакаці́ць;

докати́ть бо́чку до скла́да дакаці́ць бо́чку да скла́да;

бы́стро докати́ть до го́рода ху́тка дакаці́ць да го́рада;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

make great strides, make rapid strides

зрабі́ць вялікі по́ступ, ху́тка ру́хацца напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

niedaleko

недалёка, недалёчка; блізка;

już niedaleko do świąt — ужо хутка святы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rapid [ˈræpɪd] adj. ху́ткі, шпа́ркі;

The patient made a rapid recovery. Пацыент хутка папраўляўся;

a rapid thinker ке́млівы чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ripen [ˈraɪpən] v. спець, паспява́ць;

The tomatoes quickly ripened in the hot weather. Памідоры хутка спелі ў гарачае надвор’е.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

злётаць

1. (куды-н.) für kúrze Zeit írgendwohín flíegen;

2. разм. (хутка збегаць і г. д.) schnell hínlaufen*, hínfahren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Про́мець ’нябачная сіла, якая вельмі хутка рухаецца’: кінуцца на про́мець ’стрымгалоў’ (Нас.), про́міццю ’стрымгалоў, вельмі хутка, імгненна, з рэзкімі рухамі’ (бялын., Янк. Мат.; в.-дзв., Сл. ПЗБ). Гл. прамётная, апраме́тная; параўн. таксама прокмець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адша́стаць ’хутка адрэзаць’ (Касп.). Гл. абшастаць і шастаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВІНТАВА́Я ПЕРАДА́ЧА,

зубчастая перадача вінтавымі коламі, восі якіх перакрыжоўваюцца пад рознымі вугламі. Дае магчымасць перадаваць вярчэнне ад аднаго вала некалькім іншым. У сувязі з кропкавым кантактам зубоў і значным слізганнем у зачэпцы вінтавая перадача хутка зношваецца і можа зашчамляцца, таму выкарыстоўваецца пераважна ў прыладах.

т. 4, с. 187

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

glint

[glɪnt]

1.

v.i.

1) сьвяці́цца (пра со́нца); блі́снуць; зіхаце́ць; ясьне́ць

2) ху́тка прано́сіцца, ху́тка ру́хацца

2.

n.

1) блеск, бляск -у m.; бліск -у m. (у вача́х)

2) я́снасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)