цэлуло́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Цвёрдае пластычнае лёгкае на загаранне рэчыва з цэлюлозы.

[Ад лац. cellula — клетка і грэч. eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мыш’я́к, -у́, м.

Хімічны элемент, крохкі паўметал стальнога колеру, што ўваходзіць у склад некаторых мінералаў, а таксама прэпараты з гэтага рэчыва, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне і тэхніцы.

|| прым. мыш’яко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фільтр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор або рэчыва для ачысткі вадкасцей, газаў.

2. Прыбор, які затрымлівае праходжанне некаторых прамянёў, гукаў, электрамагнітных хваль (спец.).

Акустычны ф.

|| прым. фі́льтравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпур, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Цыліндрычная адтуліна, якая прасвідроўваецца ў горнай пародзе для размяшчэння выбуховага рэчыва, а таксама наогул зробленая свердлам вузкая свідравіна.

|| прым. шпуравы́, -а́я, -о́е.

Шпуравая свідравіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

binder [ˈbaɪndə] n.

1. скорасшыва́льнік, па́пка (для газет, часопісаў і да т.п.)

2. пераплётчык; пераплётчыца

3. рэ́чыва, яко́е звя́звае/скле́йвае

4. снопавяза́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пікры́навы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: пікрынавая кіслата — выбуховае рэчыва ў форме крышталяў жоўтага колеру.

[Ад грэч. pyktos — горкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыге́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое пры ўвядзенні ў арганізм можа прывесці да ўтварэння антыцел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

1. Шкляны сплаў чырвонага колеру.

2. Род выбуховага рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранхагра́фія, ‑і, ж.

Метад рэнтгеналагічнага даследавання бронхаў, заснаваны на ўвядзенні ў бронхі кантрастнага рэчыва.

[Ад грэч. bronchos — бронхі і grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)