цячы́

1. flíeßen* vi (s); strömen vi (h, s);

пот цячэ́ der Schwéiß rínnt;

у мяне́ слі́нкі цяку́ць das Wásser läuft mir im Múnde zusámmen;

2. перан (праходзіць) rínnen* vi (s); verrínnen* vi (s), verláufen* vi (s); vergéhen* vi (s); verflíeßen* vi (s), verstréichen* vi (s);

час цячэ́ паво́льна die Zeit verrínnt lángsam;

дні цяку́ць за дня́мі es verstréicht ein Tag um den ánderen;

3. (прапускаць ваду) leck sein, Wásser dúrchlassen*;

бо́чка цячэ́ das Fass leckt [läuft, ist leck]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ні́тка ж Fáden m -s, Fäden;

ні́ткі мн Zwirn m -s; Garn n -(e)s, -e (для вышывання, вязання і г. д.); Stríckgarn n (для вышывання); Stópfgarn n (для цыравання);

уця́гваць ні́тку ў іго́лку die Nádel [den Fáden] éinfädeln;

ні́тк трубаправо́да Strang m -(e)s, Stränge;

◊ прамо́кнуць да ні́ткі разм auf die Haut nass wérden, kéinen tróckenen Fáden am Léibe háben; klítschnass sein;

гэ́та шы́та бе́лымі ні́ткамі das fällt sogléich auf;

прахо́дзіць чырво́най ні́ткай sich wie ein róter Faden zíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

penetrate

[ˈpenətreɪt]

v.

1) увайсьці́ ў што, прабі́ць навы́лет (пра ку́лю)

2)

а) праніка́ць, прані́зваць

Our eyes could not penetrate the darkness — На́шыя во́чы не маглі́ прыгле́дзецца ў це́мры

б) прахо́дзіць

3) разыхо́дзіцца; напаўня́ць сабо́ю, прасяка́ць

The smell penetrated the whole house — Пах разыйшо́ўся па ўсёй ха́це

4) уніка́ць у што; уду́мвацца, разуме́ць

5) глыбо́ка або́ мо́цна крана́ць; рабі́ць вялі́кае ўра́жаньне; ура́жваць, хвалява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

vorbéikommen

* vi (s) (an D) прахо́дзіць (міма каго-н., чаго-н.), праміна́ць (каго-н., што-н.)

nicht ~ können — не мець магчы́масці прайсці́

er kann hier ~ — ён мо́жа тут прайсці́; ((bei D) зайсці́ [заско́чыць, зазірну́ць] (да каго-н., у што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

руча́й

1. Невялікая рэчка, паток; рачулка (БРС). Тое ж ручэй (Ветк., Крыч., Леп., Лёзн., Маз., Маладз., Паст., Слаўг., Смал. Дабр., Стол.), руччэй, руччэвіна, руччэйка (Слаўг.).

2. Месца, дзе ў зямлі праходзіць ваданосны пласт; крынічная жыла (Стаўбц.).

3. Струмень дажджавой або снегавой вады; пракапаная канаўка кругом хаты (Слаўг.). Тое ж ручэй (Лёзн., Слаўг.), руччэй (Слаўг.).

□ р. Руча́й (Пачайна) у басейне Дняпра (Макс., 86), Дубе́нскі руча́й каля в. Дубня Слаўг., в. Глыбокі Ручэй Мядз., б. х. Халодны Ручэй (1926) каля в. Старынка Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ні́тка ж.

1. в разн. знач. ни́тка, нить;

2. перен. нить; (реже) ни́тка;

◊ да (апо́шняй) ~кі — до (после́дней) ни́тки;

абабра́ць да ~кі — обобра́ть до ни́тки;

вы́цягнуцца ў ~ку — вы́тянуться в ни́тку;

на жыву́ю ~ку — на живу́ю ни́тку;

прамо́кнуць да ~кі — промо́кнуть до ни́тки;

прахо́дзіць чырво́най ~кай — проходи́ть кра́сной ни́тью;

сухо́й ~кі не застало́ся — сухо́й ни́тки не оста́лось;

шы́та бе́лымі ~камі — ши́то бе́лыми ни́тками;

куды́ іго́лка, туды́ і н. — посл. куда́ иго́лка, туда́ и ни́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тапі́цца ​1, таплюся, топішся, топіцца; незак.

1. Свядома пазбаўляць сябе жыцця, кідаючыся ў ваду; гінуць у вадзе. «Топіцца!» — раптам прамільгнула ў свядомасці, і радыстка кінулася ў ваду. Кулакоўскі. Ужо сціхаў ажыўлены гул галасоў, як з боку эстакады нехта крыкнуў: — Чалавек топіцца! Лынькоў.

2. Пагружацца ў што‑н. мяккае, зыбкае; вязнуць, засядаць у чым‑н. Ціха, павольна праходзіць аўтобус там, дзе нядаўна і трактар тапіўся. Дубоўка. // Быць цалкам пакрытым чым‑н. вязкім, вадкім. [Стафанковіч] выбрукаваў клінкерам адну вуліцу, па якой кожны дзень праязджаў у машыне, іншыя ж вуліцы пакінуў тапіцца ў гразі. Чорны.

3. Зал. да тапіць ​1 (у 1 знач.).

тапі́цца ​2, топіцца; незак.

1. Награваючыся, станавіцца мяккім, вадкім.

2. Зал. да тапіць ​2.

тапі́цца ​3, топіцца; незак.

Разм.

1. Тое, што і паліцца ​1 (у 1 знач.).

2. Зал. да тапіць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухі́, -а́я, -о́е.

1. Не мокры, не замочаны.

Сухая кашуля.

Сухое сена.

2. Пазбаўлены вільгаці, не сыры.

Сухія дровы.

С. клімат.

С. вецер.

3. Які страціў свежасць, сакавітасць, мяккасць, высахлы або высушаны; прыгатаваны ў выглядзе парашку, канцэнтрату.

С. батон.

Сухія яблыкі.

Сухое малако.

С. кісель.

4. Пазбаўлены спажыўных сокаў, засохлы, амярцвелы; які не дзейнічае, высах з-за якой-н. хваробы, атрафіраваны.

С. куст малін.

С. корань.

Сухая рука.

5. Які праводзіцца, робіцца або праходзіць, працякае пры адсутнасці вільгаці, вадкасці; без вадкіх выдзяленняў.

Сухая тынкоўка.

С. кашаль.

6. Нішчымны, без нічога (пра хлеб).

Есці с. батон.

7. Які мае сухарлявы склад цела, хударлявы.

С. стары.

8. перан. Пазбаўлены душэўнай цеплыні, дабрыні; неласкавы.

С. чалавек.

С. тон (непрыветны).

9. перан. Скупы, лаканічны.

С. пералік фактаў.

10. Пра гукі: пазбаўлены гучнасці, мяккасці.

С. лязгат металу.

11. Пра ліку гульні: такі, пры якім той, хто прайграў не атрымаў ніводнага ачка.

Прайграць матч з сухім лікам.

◊

Сухі закон — забарона гандляваць моцнымі алкагольнымі напіткамі.

|| памянш. сухе́нькі, -ая, -ае (да 1 і 7 знач.; разм.).

|| наз. су́хасць, -і, ж. (да 1—5, 7—10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

durchlaufen

I dúrchlaufen

*

1.

vi (s)

1) прабяга́ць, ху́тка прахо́дзіць

2) прато́птваць, зно́шваць (абутак)

die Strümpfe ~ — парва́ць панчо́хі

sich (D)die Füße ~ — наце́рці но́гі (пры хадзьбе)

II durchláufen

* vt прабяга́ць вачы́ма, прагля́дваць

2) прабе́гаць

er durchlíef álle Geschäfte — ён абабе́гаў усе́ магазі́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

durchschlagen

I dúrchschlagen

*

1.

vt

1) прабіва́ць

2) працэ́джваць

2.

vi прахо́дзіць (наскрозь); прапуска́ць (пра паперу)

3.

(sich)

1) прабі́цца (цераз акружэнне)

2) перабіва́цца, зво́дзіць канцы́ з канца́мі

sich recht und schlecht ~ — не́як зве́сці канцы́ з канца́мі

II durchschlágen

* vt прабіва́ць (дзірку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)