п’е́дра

(ісп. piedra = камень)

тое, што і трыхаспарыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Лазок ’грузіла ў рыбалоўных снасцях’ (Крыв.), лазні ’грузіла сеткі з каменьчыкаў’ (Браім, 42), укр. глазки ’алавяныя грузілы ў невадзе’. Да прасл. glazъ ’камень’. Параўн. польск. głaz ’камень, кавалак скалы’, ст.-чэш. hlazec ’від каменя’. Узнікла ў выніку страты пратэтычнага g‑ (Петлева, Этимология–76, с. 53).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Магні́т ’цела, якое мае ўласцівасць прыцягваць да сябе жалезныя, стальныя прадметы і адштурхоўваць некаторыя іншыя’ (ТСБМ, Бяльк.). Запазычана праз рускую або яшчэ праз ст.-рус. мову са ст.-грэч. λίθος Μαγνῆτις ’камень з г. Магнезія’, ст.-рус. магнитъ камень (Праабражэнскі, 1, 500; Фасмер, 2, 556).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

укі́нуць сов.

1. бро́сить, вбро́сить, вки́нуть;

у. ка́мень у я́му — бро́сить (вбро́сить, вки́нуть) ка́мень в я́му;

2. (в пищу) положи́ть;

у. у чай кава́лачак цу́кру — положи́ть в чай кусо́чек са́хару

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сардані́кс ’каштоўны камень з малочна-белымі і бура-чырвонымі палоскамі; разнавіднасць агату’ (ТСБМ). З ц.-слав. сардониксъ, сардоникии, якое з грэч. σαρδόνοξ ’тс’, г. зн. ’камень з Сард, у Лідыі’ (Мацэнаўэр, 304; Фасмер, 3, 605). У сучаснай беларускай мове, відаць, з рус. сардоникс, параўн. Крукоўскі, Уплыў, 73.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́лькнуць, ‑не; зак.

1. Аднакр. да булькаць.

2. Разм. Упасці ў ваду, утварыўшы характэрны гук. Камень булькнуў і пайшоў на дно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́ла, ‑а, н.

Груз (кавалачак волава, камень і пад.), які прымацоўваецца да вуды або сеткі для лепшага апускання іх у ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́важыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Узважваючы, вызначыць вагу. Выважыць гару.

2. Выцягнуць, вывернуць што‑н. вагай. Выважыць пень, камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Камень з груба абчасанай ці выпуклай знешняй наверхняй, які скарыстоўваецца пры кладцы і абліцоўцы будынкаў.

[Ад лац. rusticus — грубы, неапрацаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

missile [ˈmɪsaɪl] n.

1. mil. раке́та з камп’ю́тарным кірава́ннем

2. ка́мень, бутэ́лька і да т.п. (што кідаюць, каб параніць каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)