host1 [həʊst] n.

1. гаспада́р;

a host country краі́на, яка́я прыма́е гасце́й;

play host to smb. прыма́ць гасце́й

2. вяду́чы, канферансье́ (на радыё, тэлебачанні)

3. comput. гало́ўны камп’ю́тар, цэнтра́льны працэ́сар

4. (of) мно́ства, про́цьма, бе́зліч;

a host of children ку́ча дзяце́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асно́ўны 1, ‑ая, ‑ае.

Найбольш важны, істотны, галоўны. Асноўны закон. Асноўная думка. Асноўныя сродкі вытворчасці. Асноўная задача. Асноўная спецыяльнасць. / у знач. наз. асно́ўнае, ‑ага, н. Звераў рашыўся на самае асноўнае, што магло яго выручыць. Алешка.

•••

Асноўны капітал гл. капітал.

У асноўным — у агульных, істотных рысах, у галоўным.

асно́ўны 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асновы (у 5 знач.). Асноўныя ніткі.

асно́ўны 3, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асновы (у 8 знач.). Асноўны вокісел. Асноўная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магістра́ль, ‑і, ж.

1. Галоўная чыгуначная, водная, паветраная і інш. лінія шляхоў зносін. Да канца XIX стагоддзя Масква становіцца буйнейшым у Расіі чыгуначныя вузлом, тут зыходзяцца дзесяць чыгуначных магістралей. «Беларусь». Злева, па шырокай магістралі .. у некалькі радоў ішлі машыны, праскаквалі матацыклісты, па абочынах цягнулася пяхота. Няхай. // Цэнтральная або шырокая вуліца горада з вялікім рухам. Праспект — найпрыгажэйшая магістраль беларускай сталіцы. В. Вольскі.

2. Галоўны кабель ці галоўная труба ў сістэме электрычнае тэлеграфнай, тэлефоннай, каналізацыйнай або водаправоднай сеткі.

[Фр. та magistral ад лац. magistralis — галоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

відаво́чна,

1. пабочн. Напэўна, відаць; мабыць, мусіць. Голас, у якім чулася шчырая жаласць і спачуванне, відавочна, належаў пажылой жанчыне. Васілевіч. Зараз Антона Пятровіча па вечарах Віктар амаль не бачыў: відавочна, у таго была тэрміновая работа на базе. Даніленка.

2. прысл. Яўна, прыкметна; адкрыта. Кадэты відавочна цягнулі за цара, але, не зважаючы на гэта, адносіны паміж самаўладствам і думаю пагоршваліся. Колас.

3. безас. у знач. вык. Ясна, бясспрэчна. [Кандраценка:] — Зусім відавочна стала, што гораду патрэбен галоўны архітэктар. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хам, ‑а, м.

1. Уст. Пагардлівая назва чалавека ніжэйшага саслоўя, звычайна селяніна (у мове паноў). Уваходзіць перапалоханы галоўны аконам. У руках яго папера. — Ясны пане! Якую агідную паперу падалі пану гэтыя хамы з Выганаў і з Высокага! Колас. Эх, дзяцюк, хама ўнук, Сын бяды і працы, Чаго прэш, як сляпы, У панскія палацы? Купала.

2. Разм. лаянк. Грубы, нахабны чалавек. [Марылька:] Як жа я з табою жыць буду, з такім хамам? [Няміра:] — Ага, Цывін настройвае цябе супроць мяне?! Чорны.

[Ад імя Хама, сына Ноя, які, паводле біблейскага сказання, быў пракляты бацькам за непашану.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́ма

(лац. prima = першая)

1) першая ступень гамы, а таксама галоўны тон трохгучча;

2) інтэрвал у межах адной ступені гукарада;

3) асоба або музычны інструмент, якія вядуць першую партыю ў ансамблі;

4) перан. вышэйшы гатунак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

principal

[ˈprɪnsəpəl]

1.

adj.

найважне́йшы, гало́ўны

2.

n.

1) нача́льнік -а m.

2) зага́дчык -а m. (пачатко́вае шко́лы), дырэ́ктар -а m. (сярэ́дняе шко́лы)

3) укла́дзеная су́ма, на яку́ю налі́чваюцца працэ́нты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

essential2 [ɪˈsenʃl] adj.

1. (to/for) істо́тны, неабхо́дны;

an essential part/component of smth. ве́льмі ва́жная ча́стка/надзвы́чай ва́жны кампане́нт чаго́-н.;

This discussion will be essential for the final decision. Гэта дыскусія будзе вельмі важнай для канчатковага рашэння.

2. гало́ўны, асно́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інстыга́тар

(ст.-польск. instygator, ад лац. instigator)

1) галоўны пракурор у Польшчы і Вялікім княстве Літоўскім (16—18 ст.);

2) судовы ўраднік у Трыбунале каронным (з 1578 г.) і Трыбунале Вялікага княства Літоўскага (з 1581 г.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тамбурмажо́р

(фр. tambourmajor)

галоўны палкавы барабаншчык у французскай арміі 17—19 ст. і рускай арміі 19 ст.;

2) дырыжор, які задае рытм ваеннаму аркестру на маршы;

3) жазло, якім дырыжор задае рытм духавому аркестру на маршы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)