бяло́к, ‑лка і ‑лку, м.
1. ‑лка. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.
2. ‑лку. Складанае арганічнае рэчыва, якое з’яўляецца пастаяннай і найбольш важнай састаўной часткай жывога рэчыва, асновай яго структуры і функцыі. Састаў бялкоў. Формы існавання бялку.
3. ‑лка. Белая абалонка вока. Бялкі вачэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бяльмо́, ‑а; мн. бельмы, ‑аў; н.
1. Белаватая непразрыстая пляма на рагавой абалонцы вока, якая аслабляе зрок або прыводзіць да поўнай слепаты.
2. толькі мн. Разм. груб. Вочы.
•••
Выкаціць (вылупіць) бельмы гл. выкаціць.
(Як) бяльмо на воку — пра таго (тое), хто (што) перашкаджае, раздражняе сваёй прысутнасцю (наяўнасцю).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выдава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; незак.
1. Незак. да выдаць.
2. Рабіць уражанне, здавацца, выглядаць. Больш за ўсё запомніўся ў той дзень бацька. Ён неяк быў згорбіўся і выдаваў старым-старым. Сабаленка. Размяркоўвалі сена на вока, і кожны стараўся мацней утаптаць воз, каб ён выдаваў меншым. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. навесці (у 5, 7 і 9 знач.).
2. Спец. Наданне ствалу гарматы патрэбнага для стральбы кірунку. Прыцэльнага прыстасавання ў гармаце таксама не было, і паводка рабілася «на вока». Шахавец. З вуглавога дома ўдарылі прамой наводкай гарматы. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкла́сціся, -ладу́ся, -ладзе́шся, -ладзе́цца; -ладзёмся, -ладзяце́ся, -ладу́цца; -ла́ўся, -ла́лася; -ладзі́ся; зак.
1. Наблізіць ушчыльную да чаго-н. (вуха ці вока), каб пачуць, разгледзець што-н.
П. вухам да шчыліны.
2. Прыціснуўшыся шчакой да ружэйнай ложы, прыцэліцца.
П. і выстраліць.
3. да чаго. Накіраваць дзеянне, сілы на што-н. (разм.).
Добра п. да пілы.
|| незак. прыклада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыкла́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Прыкладвацца да чаркі (перан.: выпіваць; у 2 знач.; разм.).
|| наз. прыклада́нне, -я, н. і прыкла́дванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
рэагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак., на што.
1. Адказваць якім-н. чынам на раздражненне, уздзеянне звонку.
Сэрца па-рознаму рэагуе на фізічную нагрузку.
2. Праяўляць свае адносіны да чаго-н.
Р. на скаргу.
|| зак. прарэагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й, зрэагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й і адрэагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й (да 2 знач.; разм.).
|| наз. рэагава́нне, -я, н. і рэа́кцыя, -і, ж.
Рэагаванне вока на святло.
Гэта навіна выклікала ў людзей дваякую рэакцыю.
|| прым. рэакты́ўны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
біно́кль
(фр. binocle, ад лац. bini = два + oculum = вока)
аптычная прылада з дзвюх паралельна злучаных трубак для разглядвання аддаленых прадметаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
white1 [waɪt] n.
1. бяло́к (яйка)
2. бяло́к (вока);
turn up the whites of one’s eyes закаці́ць во́чы
3. бе́лы ко́лер; бе́лая фа́рба
4. pl. whites бе́лае адзе́нне
5. бе́лы (чалавек); беласку́ры
6. бе́лы; белагвардзе́ец
♦
call white black называ́ць бе́лае чо́рным
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
няве́рны
1. прил., в разн. знач. неве́рный;
н. чалаве́к — неве́рный челове́к;
н. слых — неве́рный слух;
~нае во́ка — неве́рный глаз;
2. в знач. сущ., рел., уст. неве́рный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
во́пытны, ‑ая, ‑ае.
Які мае вопыт работы ў якой‑н. галіне. Вопытныя кадры. Вопытны праваднік. Вопытны шафёр. // З багатым жыццёвым вопытам; з пэўнымі навыкамі. Бывае, што прадбачанні нават вопытных людзей аказваюцца памылковымі. Ермаловіч. Наперадзе бег.. [леснікоў] неразлучны спадарожнік, — разумны і вопытны сабака. Шчарбатаў. // Спрактыкаваны, натрэніраваны (пра зрок, слых). Вопытнае вока.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)