акуля́р
(лац. ocularis = вочны)
шкло ў аптычным прыборы, звернутае да вока назіральніка (напр. а. фотаапарата, а. мікраскопа).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аметрапі́я
(н.-лац. ametropia, ад гр. ametros = бязмерны + ops = зрок)
ненармальная пераламляльная здольнасць вока (блізарукасць або дальназоркасць).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
афтальмаско́п
(ад афтальма- + -скоп)
медыцынскі прыбор у выглядзе спецыяльнага люстэрка або аптычнай сістэмы для агляду дна вока.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гідрафта́льм
(ад гідра- + гр. ophthalmos = вока)
павелічэнне вочнага яблыка ў выніку павышэння ўнутрывочнага ціску пры прыроджанай глаўкоме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кан’юнкты́ва
(лац. coniunctivus = злучальны)
слізістая абалонка вока, якая пакрывае ўнутраную паверхню павек і пярэднюю частку вочнага яблыка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
падцмо́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Цмокаць нягучна або ў такт чаму‑н. Падцмокваць языком. □ Нашы людзі трывалыя: што ім жаласнае ні гавары, будуць слухаць, падцмокваць, памогуць бяду бедаваць, а слязы з вока не ўпусцяць. Калюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Cornix cornici nunquam oculum effodit
Груган гругану ніколі вока не выдзеўбе.
Ворон ворону никогда глаз не выклюет.
бел. Змяя змяю не кусае. Злодзей злодзея не выдасць. Груган гругану вока не клюе.
рус. Ворон ворону глаза не выклюет. Волк волком не травится (а поп попом не судится). Волк волка не съест. Волк волку хвоста не отдавит.
фр. Corbeau contre corbeau ne se crèvent jamais les yeux (Ворон ворону глаз не выклюет).
англ. Dog does not eat dog (Собака собаку не съест).
нем. Eine Krähe hackt der anderen die Augen nicht aus (Одна ворона не выклюет глаза другой).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Трахо́ма ‘заразнае хранічнае захворванне слізістай абалонкі вока’ (ТСБМ, Арх. Вяр.), трахом ‘тс’ (в.-дзв., астрав., Сл. ПЗБ), трахо́ма, трахо́м, трухо́м ‘тс’ (Мова Сен.). З новалацінскай навуковай мовы, параўн. новалац. trāchōma, якое са ст.-грэч. τράχομα ‘шорсткасць, шурпатасць’ < τραχύς ‘шорсткі, няроўны’ (Голуб-Ліер, 486; Чарных, 2, 259; ЕСУМ, 5, 625).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.
Паслядоўна зменьваць адно другім. Чаргаваць заняткі з адпачынкам. // Размяшчаць паслядоўна адно за адным. [Лабановіч:] — Групы вы мяняеце, чаргуеце, але ні аднае не спускаеце з вока, іначай у вас будзе гармідар. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анафта́льм
(ад ан- + гр. ophthalmos = вока)
адсутнасць аднаго або абодвух вачэй у выніку няшчаснага выпадку ці аперацыйнага выдалення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)