мікратапо́німы
(ад мікра- + тапонімы)
назвы дробных геаграфічных аб’ектаў вакол аднаго населенага пункта ці на абмежаванай тэрыторыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
са́ры
(інд. sari)
жаночае адзенне ў выглядзе кавалка тканіны, абкручанага вакол цела і перакінутага цераз плячо.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эліпсо́ід
(ад эліпс + -оід)
мат. паверхня, якая ўтвараецца пры вярчэнні эліпса вакол адной з яго восей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
абляце́ць сов., в разн. знач. облете́ть;
а. вако́л Еўро́пы — облете́ть вокру́г Евро́пы;
чу́тка ~це́ла ўвесь го́рад — слух облете́л весь го́род;
лі́сце ~це́ла — ли́стья облете́ли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абскака́ць сов., в разн. знач. обскака́ть;
а. вако́л во́зера — обскака́ть вокру́г о́зера;
а. усі́х на ска́чках — обскака́ть всех на ска́чках;
а. канкурэ́нтаў — обскака́ть конкуре́нтов
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кабе́та, ‑ы, ДМ ‑беце, ж.
Разм. Сталая жанчына, звычайна замужняя. А вакол стаяць дзяўчаты, Шмат хлапцоў, мужчын, кабет. Крапіва. Ля хат вясёлыя гамоняць людзі, Кабеты ў садзе кормяць немаўлят. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смалаку́рня, ‑і, ж.
Смалакурнае прадпрыемства. Сосны вакол смалакурняў стаялі чорныя, нібы асмаленыя агнём. Хомчанка. Моцны, густы пах смаляных карчоў, жывіцы, настой дзёгцю, шкіпінару плавалі ў паветры над борам, над смалакурняй. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стажа́р’е, ‑я, н.
Аснова стога; подсцілка, на якую ставяць стог сена, каб зберагчы яго ад сырасці. Сена было знесена і акуратна складзена вакол стажар’я, якое было насцелена каля ацярэбленай бярозы. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
церассядзе́льнік, ‑а, м.
Тое, што і церассядзёлак. Я адпусціў церассядзельнік каню, паклаў яму бярэма сена. М. Ткачоў. Фурман патупаў вакол, адпусціў каранніку церассядзельнік, не адпрагаючы, начапіў коням торбы з аўсом. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́штва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Накладная планка вакол дзвярнога ці аконнага праёма.
Фігурная л.
2. Металічная накладная пласцінка з шчылінай для ключа на дзвярах, шуфлядах і пад.
3. Тое, што і плінтус.
4. Падгорнутая або нашытая палоска матэрыі для аддзелкі, падрубкі.
|| памянш. лі́штвачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. ліштвяны́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)