Verbum

палу́днаваць, -ную, -нуеш, -нуе; -нуй; незак.

Тое, што і абедаць.

|| зак. папалу́днаваць, -ную, -нуеш, -нуе; -нуй.

палу́каш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Плецены кораб, які ўстаўляецца ў драбіны воза або сані.

палу́кашак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Тое, што і палукаш.

палу́ндра, выкл.

Вокрык, які перасцерагае аб небяспецы (першапачаткова ў маракоў і пажарных: папярэджанне тыпу «беражыся — падае зверху»).

палу́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Грузавая машына грузападымальнасцю 1,5 тоны.

палу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Атрыманыя за работу грошы, заработная плата.

Месячная п.

палымне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Ярка гарэць, палаць; знішчацца ў агні.

Хаты палымнелі ў агні.

2. Набываць колер полымя; вылучацца колерам полымя, яркай чырвонай афарбоўкай.

На ўсходзе палымнела зара.

Палымнее чырвоная рабіна (перан.).

3. Пакрывацца румянцам.

Палымнее твар.

4. перан. Быць ахопленым якім-н. моцным пачуццём.

П. сэрцам.

Палымнее агонь помсты.

палымя́ны, -ая, -ае.

1. Які мае ярка-чырвоны колер, колер полымя.

П. захад.

2. перан. Вельмі палкі, страсны, моцны (высок.).

П. патрыёт.

Палымяная прамова.

|| наз. палымя́насць, -і, ж.

палы́н, -у́, м.

Эфіраносная расліна з дробнымі кветкамі, з моцным пахам і горкім смакам.

|| прым. палы́нны, -ая, -ае і палыно́вы, -ая, -ае.

П. пах.

Палыновая настойка.

палысе́лы, -ая, -ае.

Які стаў лысым, аблыселы.