напаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для напаўнення чаго‑н. Напаўняльны шланг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., чаго.

Пілуючы, нарэзаць у нейкай колькасці. Напілаваць дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разліць многа якой‑н. вадкасці. Наразліваць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарасцяру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Расцерушыць у многіх месцах, усюды. Нарасцярушваць саломы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насвідрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., чаго.

Нарабіць свердзелам нейкую колькасць адтулін. Насвідраваць дзірак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наскупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-чаго.

Скупіць у вялікай колькасці. Наскупляць яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насме́шнік, ‑а, м.

Чалавек, які любіць насміхацца з каго‑, чаго‑н. Злыя насмешнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўскі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Тое, што і наўскідаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафастрыгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што і чаго.

Прашыць буйнымі шыўкамі, зрабіць фастрыгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наштабнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што і чаго.

Спец. Настрачыць, прашыць шляхам штабнавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)