Verbum

спало́ць, спалю, сполеш, споле; зак., што.

1. Знішчыць полівам (пра пустазелле).

2. Прапалоць пэўную плошчу.

спы́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Хутка ўзляцець, зляцець адкуль‑н. (пра птушку, матылька і пад.).

сука́цца, сучацца; незак.

1. Звіваючыся, злучацца ў адно (пра ніткі, пражу).

2. Зал. да сукаць.

сурдапедаго́гіка, ‑і, ДМ ‑гіцы, ж.

Навука пра выхаванне і навучанне дзяцей з парушэннямі слыху.

[Ад лац. surdus — глухі.]

сухагру́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для перавозкі сухіх (насыпных або штучных) грузаў (пра судны). Сухагрузны флот.

трохство́льны, ‑ая, ‑ае.

З трыма стваламі (пра зброю). Трохствольнае ружжо. // У тры ствалы. Трохствольнае бурэнне.

хо́джаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якому часта ходзяць (пра дарогу, сцежку і пад.). Ходжаныя сцежкі.

цеплалю́б, ‑а, м.

Пра жывую істоту або расліну, якая любіць цяпло, не пераносіць нізкай тэмпературы.

цюлюлю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абзывацца гукамі, падобнымі на цю-лю-лю (пра некаторых птушак).

эсхатало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Сукупнасць рэлігійных уяўленняў пра канчатковы лёс свету і чалавека. Хрысціянская эсхаталогія.

[Ад грэч. éschatos — апошні і logos — вучэнне.]