Verbum

панапіна́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Напяцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Вудзільны панапіналіся. Коні панапіналіся.

папля́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Пляскаць час ад часу або злёгку, патроху. Папляскваць рукою па плячы.

папрасту́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прастудзіць усіх, многіх або ўсё, многае. Папрастуджваць дзяцей. Папрастуджваць вушы.

папрыго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прыгарнуць, прысылаць усё, многае або ўсіх, многіх. Папрыгортваць карэнне зямлёй.

парастыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Растыкаць усіх, многіх або ўсё, многае. Парастыкаць тычкі на лузе.

парасшпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Расшпіліць усіх, многіх або ўсё, многае. Парасшпільваць каўнерыкі. Парасшпільваць гузікі.

пасляло́г, ‑а, м.

Спец. Частка слова або часціца, якая адпавядае па функцыі прыназоўніку, але ўжываецца пасля слова.

паўно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-што.

Унесці ўсё, многае або ўсіх, многіх. Падносіць дровы пад павець.

пацяжэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пацяжэў, зрабіўся цяжкім або цяжэйшым. Адам стомлена апусціў пацяжэлую ад гарачыні галаву. Вышынскі.

петы́цыя, ‑і, ж.

Калектыўная пісьмовая просьба, накіраваная да главы ўрада або да вышэйшых органаў улады; калектыўнае хадайніцтва.

[Лац. petitio.]