Schlich

m -(e)s, -e

1) лазе́йка

2) вы́крут, хі́трасць; pl інтры́гі

j-m auf die ~е kómmen* — раскры́ць [разве́даць] усе́ хі́трыкі [выкрута́сы]

álle ~e kénnen* — ве́даць усе́ хады́ і вы́хады

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

«БІРУ́ЛЬКІ»,

бел. нар. гульня. З кучкі дробных прадметаў неабходна выбраць кручком усе прадметы адзін за адным, не пасунуўшы пры гэтым астатніх.

т. 3, с. 157

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

монагені́зм

(ад мона- + гр. genos = род, паходжанне)

тэорыя ў антрапалогіі, паводле якой усе расы чалавека маюць агульнае паходжанне і ўяўляюць сабой адзін від у біялагічным сэнсе (проціл. полігенізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турні́р

(ням. Turnier, ад фр. tourneoi)

1) спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі маюць паміж сабой па адной ці дзве сустрэчы (напр. шахматны т.);

2) спаборніцтва сярэдневяковых рыцараў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абумо́віць сов.

1. обусло́вить; оговори́ть;

а. усе́ акалі́чнасці — обусло́вить (оговори́ть) все обстоя́тельства;

2. (послужить причиной) обусло́вить, определи́ть, предопредели́ть; предреши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закле́іць сов.

1. закле́ить;

з. канве́рт — закле́ить конве́рт;

2. (сплошь) укле́ить;

з. усе́ сце́ны малю́нкамі — укле́ить все сте́ны карти́нками

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перараша́ць I несов. (решать по-другому) перереша́ть

перараша́ць II сов. перереша́ть, реши́ть;

п. усе́ зада́чы — перереша́ть (реши́ть) все зада́чи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасудзі́ць сов., разг., в разн. знач. просуди́ть;

п. усе́ гро́шы — просуди́ть все де́ньги;

п. не́калькі гадо́ў — просуди́ть не́сколько лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

atut, ~u

м. козыр;

mieć wszystkie ~y w ręku — мець у руках усе козыры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Спец.

1. Выдубіць усё, многае. Падубіць усе шкуры.

2. Дубіць некаторы час. Трэба яшчэ падубіць аўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)