во́стра нареч.
1. (оттачивать) о́стро;
2. (остроумно) остро́; (резко — ещё) кру́пно; (о речи — ещё) хлёстко;
в. ста́віць пыта́нне — остро́ ста́вить вопро́с;
в. ска́зана — о́стро ска́зано;
в. пагавары́ць — остро́ (кру́пно) поговори́ть;
в. ўспрыма́ць — остро́ воспринима́ть;
◊ трыма́ць ву́ха в. — держа́ть у́хо востро́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ра́мка ж., в разн. знач. ра́мка;
р. для фатагра́фіі — ра́мка для фотогра́фии;
абве́сці малю́нак ~кай — обвести́ рису́нок ра́мкой;
абмяжо́ўваць сябе́ які́мі-не́будзь ~камі — ограни́чивать себя́ каки́ми-л. ра́мками;
◊ выхо́дзіць за ~кі — выходи́ть за ра́мки;
трыма́ць у ~ках — держа́ть в ра́мках
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
мало́йца м
1. strámmer, kräftiger, júnger Mánn;
2. у знач выказніка разм (малайчына) Práchtkerl m -s, -e і -s, Mórdskerl m; Práchtmädel n -s, -, Práchtweib n -s, -er, prächtige Frau (пра жанчыну);
трыма́ць сябе́ малайцо́м sich tápfer hálten*;
мало́йца! brávo [-vo] !
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вести́ несов., в разн. знач. ве́сці;
доро́га ведёт к ле́су даро́га вядзе́ (ідзе́) да ле́су;
вести́ телефо́нную ли́нию ве́сці тэлефо́нную лі́нію;
вести́ хозя́йство ве́сці (мець, трыма́ць) гаспада́рку, гаспада́рыць;
вести́ перегово́ры ве́сці перагаво́ры;
вести́ собра́ние ве́сці сход;
вести́ войну́ ве́сці вайну́;
вести́ самолёт ве́сці самалёт;
◊
вести́ нача́ло браць пача́так; пачына́цца;
и у́хом не ведёт і ву́хам не вядзе́; і не шмана́е;
вести́ свой род (от кого) ве́сці свой род (ад каго);
вести́ себя́ трыма́ць (паво́дзіць) сябе́;
вести́ свою́ ли́нию гнуць сваю́ лі́нію.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
повести́I сов., в разн. знач. паве́сці;
он повёл го́стя в сад ён павёў го́сця ў сад;
повести́ войска́ в бой паве́сці во́йскі ў бой;
повести́ разгово́р паве́сці размо́ву (гу́тарку);
повести́ себя́ пача́ць паво́дзіць (трыма́ць сябе́); см. поводи́тьI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
poise
[pɔɪz]
1.
n.
1) ураўнава́жанасьць f., спако́й -ю m., вы́трымка f.
2) паста́ва, по́за f.
2.
v.
1) ураўнава́жваць, балянсава́ць
Poise yourself on your toes — Ста́нь на па́льцы
2) трыма́ць про́ста (галаву́, це́ла), трыма́цца ста́тна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Pféife
f -, -n
1) свісто́к, ду́дка
2) пі́пка, лю́лька
◊ die ~ im Sack hálten* — трыма́ць язы́к за зуба́мі
nach j-s ~ tánzen — скака́ць пад чыю́-н. ду́дку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áufrecht
1.
a
1) прамы́; про́сты
2) праўдзі́вы, адкры́ты
3) юрыд. які́ ма́е зако́нную сі́лу
2.
adv пра́ма, старчко́м, вертыка́льна
den Kopf ~ hálten* — го́рда трыма́ць галаву́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
такт 1, ‑а, М ‑кце, м.
1. Метрычная музычлая адзінка — кожная з роўных па працягласці долей, на якія дзеліцца музычны твор па ліку метрычных націскаў у ім. Трохдольны такт. Трымаць ноту тры такты. // Графічнае абазначэнне мяжы такой долі ў выглядзе вертыкальнай лініі.
2. Разм. Рытм якога‑н. руху, дзеяння. Залатыя цапы Выбівалі прыглушана такт: — Так-так-так! Блатун. Танцоры ўсё павялічваюць тэмп, ногі ўсё хутчэй і хутчэй адбіваюць такт. «Полымя».
3. Спец. Частка рабочага цыкла якога‑н. механізма. Такт поршня паравой машыны.
•••
У такт — у адпаведнасці з рытмам чаго‑н. Андрэй ужо думаў, што з яго ніколі не выйдзе сявец, як раптам адчуў, што ногі яго ступаюць у такт руцэ, а рука сыпле зярняты ў такт крокам. Чарнышэвіч.
[Ням. Takt ад лац. tactus — дакрананне, дотык.]
такт 2, ‑у, М ‑кце, м.
Пачуццё меры, якое падказвае найбольш правільны падыход, найбольш далікатную лінію паводзін у адносінах да каго‑, чаго‑н.; захаванне правіл прыстойнасці. Трымаць сябе з тактам. Адсутнасць такту. Педагагічны такт. □ [Марынчук:] — Дзе б такт праявіць, вытрымку, калі ўжо так атрымалася, а ты [Дробаў], бач, напіўся, рукі ў ход пусціў. Ракітны. Дунін-Марцінкевіч праявіў вялікі такт пісьменніка, каб, у адпаведнасці з жыццёвай праўдай, прымусіць сваіх дваран дзейнічаць «у сферы свайго побыту, свайго характару і тых абставін, пад уплывам якіх яны знаходзяцца». «Полымя».
[Фр. tact ад лац. tactus — дакрананне, дотык.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
handle
[ˈhændəl]
1.
n.
1) ру́чка f. (у дзьвяра́х) кля́мка f., дзяржа́ньне n. (нажа́, відэ́льца); тро́нкі pl. only (до́лата); кало́дка, кало́дачка f.; ву́ха, ву́шка n. (збанка́, гаршка́)
2) падста́ва, прычы́на, зачэ́пка f.
handle for gossip — падста́ва для плётак
2.
v.t.
1) браць у ру́кі, трыма́ць, дакрана́цца рука́мі
2) карыста́цца
to handle tools with ease and skill — карыста́цца прыла́дамі зь лёгкасьцю й уме́льствам
3) (oneself) трыма́ць (сябе́), паво́дзіцца
4) дагляда́ць (жывёлу, машы́ну)
5) абыхо́дзіцца з кім-чым
6) гандлява́ць чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)