жуллё, ‑я, н., зб.
Разм. Жулікі. — На адным тыдні тры кватэры абабралі. А-і-ы-эй! Колькі развялося жулля — не дай ты рады! Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгадава́цца, ‑дуецца; зак.
Адкарміцца, стаць сытым, тоўстым. [Жук:] — Калі нас [салдат] так увесь час будуць харчаваць, то мы за тры гады адгадуемся, як на курорце. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збуцве́ць, ‑ее; зак.
Гніючы, ператварыцца ў парахню; сапрэць, струхлець. Зробленыя з альховых ці бярозавых плашак, .. [буданы] за тры гады збуцвелі, зараслі крапівай і хмызняком. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свяшчэ́нства, ‑а, н.
1. Сан, званне свяшчэнніка. Тры ступені свяшчэнства — дыякан, свяшчэннік, епіскап. // Служба, занятак свяшчэнніка. Пакінуць свяшчэнства.
2. зб. Свяшчэннікі; свяшчэннаслужыцелі. Прыезд свяшчэнства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохгра́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае тры грані. Трохгранны напільнік.
2. Спец. Які ўтвораны перасячэннем трох граней, што праходзяць цераз адну кропку. Трохгранны вугал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохшлю́бны, ‑ая, ‑ае.
1. Які тры разы ўступаў у шлюб або знаходзіўся адначасова ў трох шлюбах.
2. Які паходзіць ад трох шлюбаў. Трохшлюбныя дзеці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРЫЁН
(лацінскае Orion),
экватарыяльнае сузор’е з найбольш яркімі зоркамі Рыгель, Бетэльгейзе, Белатрыкс. Тры блізка размешчаныя зоркі 2-й зорнай велічыні ўтвараюць «пояс Арыёна», ніжэй за які знаходзіцца Арыёна вялікая туманнасць. На тэрыторыі Беларусі сузор’е бачна ўвосень і зімою (гл. Зорнае неба).
т. 2, с. 6
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
«БРА́ГІН»,
жалезакаменны метэарыт, які выпаў у Брагінскім р-не Гомельскай вобл. З 1807 знойдзена 10 экз. агульнай масай 800 кг, зберагліся толькі тры: 2 у Бел. калекцыі метэарытаў (73 і 12 кг) і 1 у калекцыі Расійскай АН (66,5 кг).
т. 3, с. 227
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
трыто́н2
(фр. triton, ад гр. tritonos = складзены з трох тонаў)
муз. інтэрвал, які мае аб’ём у тры тоны (павялічаная кварта або паменшаная квінта).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
reception room [rɪˈsepʃnru:m] n.
1. прыёмная
2. BrE гасці́ная;
The house has three bedrooms, a large kitchen and two reception rooms. У доме тры спальні, вялікая кухня і дзве гасціныя.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)