ку́фар

(польск. kufer, ад ням. Koffer)

скрыня з векам на завесах і замком для захоўвання тканіны, адзення і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пла́нка

(польск. planka, ад ням. Planke = дошка)

невялікая падоўжаная дошчачка, палоска з дрэва, металу або тканіны (напр. ордэнская п.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саквая́ж

(фр. sac de voyage, ад sac = мяшок + voyage = падарожжа)

ручная дарожная сумка са скуры або тканіны, з замком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шліхтава́ць

(ням. schlichten)

1) прамываць, насычаць аснову тканіны шліхтай;

2) збіраць што-н. у штабель (шліхту) (напр. ш. дошкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АКАМПАНЕМЕ́НТ

(франц. accompagnement),

музычнае суправаджэнне. 1) Партыі аднаго ці некалькіх інструментаў або пеўчых галасоў у ансамблі, падпарадкаваныя гал., сольнай партыі.

2) Кампанент муз. тканіны, які выконвае функцыю суправаджэння (інтанацыйна-меладычнага, рытмічнага, гарманічнага). Адрозніваюць монафанічны і поліфанічны (гарманічны) акампанемент, якія ў працэсе развіцця муз. творчасці набылі разнастайныя формы.

3) Выкананне муз. суправаджэння.

І.Дз.Назіна.

т. 1, с. 184

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Парцье́ра ’занавеска з цяжкай тканіны на дзвярах або вокнах’ (ТСБМ). З рус. портье́ра ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 79), якое праз ням. Portière або непасрэдна з франц. portière (гл. Фасмер, 3, 336).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плаці́ць ’аддаваць грошы або што-небудзь каштоўнае за што-небудзь’ (ТСБМ, Яруш., Нас.; Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Да прасл. *platiti, якое ад *platъ ’кавалак палатна ці іншай тканіны’ > плат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́ртачка ’зрэбны, палатняны ніз у кашулі’ (баран., ваўк., Сл. ПЗБ), тартынка ’прарэх у сарочцы’ (бабр., КЭС). Звязана з назвай тканіны порт (гл.) і матывывана значэннем ’кроіць, разразаць’, адсюль значэнне ’прарэх’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талет, ст.-бел. талетъ ’гатунак шаўковай тканіны, затканай золатам’ (Ст.-бел. лексікон). Фіксуецца з 1592 г. і запазычана са ст.-польск. talet ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 110). Далейшыя сувязі няясныя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

беражо́к м.

1. (ракі, возера) schmáles Úfer n -s, -;

2. (пасудзіны) Rand m -es, Ränder;

3. (тканіны) Saum m -(e)s, Säume, Kánte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)