чэк

(англ. check)

1) дакумент, у якім даецца распараджэнне банку выдаць ці пералічыць прад’яўніку пэўную суму грошай з бягучага рахунку асобы, што падпісала гэты дакумент;

2) квітанцыя касы аб прыёме грошай ад пакупніка за тавар.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Kram

m -(e)s

1) дро́бны тава́р

2) хло́мазы́

3) разм. спра́вы, абста́віны

das passt ihm nicht in séinen ~ — гэ́та яму́ не спадаба́ецца [не да спадо́бы, не падыхо́дзіць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

umlagern

I umlágern

vt а(б)кружа́ць, учыня́ць абло́гу (крэпасці)

II úmlagern

vt

1) перакла́дваць (на складзе)

2) пераво́дзіць на другі́ склад (тавар)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

réißend

1. adv

1) ху́ткі, бы́стры

2) драпе́жны;

die Wáre fíndet ~en Ábsatz тава́р раскупля́цца нарасхва́т

2. adv наразбо́р, нарасхва́т, вырыва́ючы з рук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábsetzen

1.

vt

1) ста́віць (на зямлю)

2) здыма́ць (капялюш)

3) звальня́ць, здыма́ць (з пасады)

4) збыва́ць (тавар)

2.

vi рабі́ць перапы́нак, спыня́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

камо́ра

(польск. komora, ад лац. camara)

1) невялікае памяшканне пры хаце для захоўвання запасаў ежы і розных хатніх рэчаў;

2) мытня ў Вялікім княстве Літоўскім, дзе ацэньваўся тавар, які прывозілі купцы і іншыя гандляры, і спаганялася мыта;

3) кантора пры лясніцтве (у 19 — пач. 20 ст.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Арты́кул ’невялікае сачыненне, частка дакумента; тып вырабу’ (БРС, КТС, Касп., Нас.). У старабеларускай пісьменнасці ўжо з 1388 г. у форме артыкулъ ’частка дакумента’ з лац. articulus (Гіст. мовы, 1, 53; Гіст. лекс., 110; Вясноў, Бел. лекс., 35), магчыма, праз польскую (Крапівін, Бел. лекс., 88; Гіст. лекс., 90), супраць чаго фіксацыя слова ў польскай мове з XVI ст. У «Нашай ніве» пачынаецца паслядоўнае ўжыванне слова ў значэнні ’невялікае сачыненне’ (Шакун, Гісторыя, 300), магчыма, пад польскім уплывам. Першаснае лацінскае значэнне articulus ’частка’ (ад artus член’) дало магчымасць развіць значэнне тавар’ (ням. Artikel, польск. artykuł), адкуль, напэўна, і рускае, беларускае ’тып тавару’ (Шанскі тлумачыць рус. артикул ’тып тавару’ як семантычнае ўтварэнне на базе значэння ’параграф’ у XX ст. — 1, А, 148, аднак гэта не вельмі пераканаўча, таму што ў рускай значэнне ’параграф’ у той час не было пашырана: ужо Даль адзначаў яго як архаічнае).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ну́жа ’недахоп харчоў; патрэба’ (Нас.), ’галеча’ (Яруш.), ’сум’ (пін., Сл. ПЗБ), ’мухі (наогул насякомыя)’ (Ян.; Мат. Гом.), ’шасціножкі (камары, мошкі, сляпні, авалы, зыкі, мухі)’: Улетку нужа тавар эаедае (Некр.), сюды ж таксама нюжа ’галеча; рой мошак’ (Сержп., Грам.), укр. ну́жа ’вошы; мухі’, рус. ну́жа ’галеча, беднасць; неабходнасць; прымус; сверб’, польск. nędza ’галеча, бяда’, чэш. nouze ’тс’, славац. nudzą ’тс’, в.- і. н.-луж. nuza ’тс’, славен. nüja ’неабходнасць, патрэба’, серб.-харв. нржда ’тс’, макед. нужда ’тс’, балг. нужда ’тс’, ст.-слав. ноуѫда ’тс’. Прасл. *nudja ’патрэба, неабходнасць’ ад *nuditi, гл. нудзіць (Махэк₂, 402; Бязлай, 2, 230); паводле Фасмера (3, 88), роднаснае нуда, нудить. Зубаты (I, I, 312) выводзіць значэнне слова з ’мучыць, турбаваць, прыгнятаць’ і далей ’прымушаць’, чым і тлумачыцца увесь спектр значэнняў, блізкіх значэнню слова бяда. Змякчэнне н мае, відаць, экспрэсіўны характар. Сюды ж таксама ну́жнай мужык ’бедны мужык’ (Анім.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

купо́н

(фр. coupon)

1) адразны талон у каштоўных паперах на атрыманне працэнтаў;

стрыгчы купоны — жыць на даходы з каштоўных папер;

2) адразны або асобны талон, які дае права купіць пэўны прадукт або тавар у магазіне;

3) адрэз тканіны на касцюм, сукенку, звычайна са спецыяльным аздабленнем (каймой, вышыўкай і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спла́віць I сов., прям., перен. спла́вить

спла́віць II сов.

1. (по воде) спла́вить, перепла́вить;

с. лес — спла́вить (перепла́вить) лес;

2. перен., разг. (отделаться, избавиться от кого-, чего-л.) спла́вить;

с. няпро́шанага го́сця — спла́вить непро́шеного го́стя;

с. непатрэ́бны тава́р — спла́вить нену́жный това́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)