любо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да любві (у 2 знач.). Любоўнае пісьмо. Любоўная сцэна. Любоўная лірыка.

2. Вельмі ўважлівы, клапатлівы, беражлівы. Любоўныя адносіны да справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармалі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Разм.

1. Фармальныя адносіны да справы.

2. Прытрымліванне фармальнасцей у якой‑н. справе.

3. Схільнасць да знешняй формы (у навуцы, мастацтве).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяку́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Разм. Дробныя штодзённыя справы, якія засланяюць галоўныя, асноўныя. У Валынца патрабавалі розныя даведкі, дакладныя запіскі, справаздачы, і цякучка заядала яго. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

demand​2 [dɪˈmɑ:nd] v. патрабава́ць; насто́йліва прасі́ць;

The case demands great skill and energy. Для гэтай справы патрэбныя і спрыт, і энергія.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slouch [slaʊtʃ] v. трыма́цца нязгра́бна, нехлямя́жа; суту́ліцца, го́рбіцца

slouch about [ˌslaʊtʃəˈbaʊt] phr. v. сланя́цца, сно́ўдацца без спра́вы

slouch around [ˌslaʊtʃəˈraʊnd] phr. v. = slouch about

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Соўбіль ‘недарэка, які мяшаецца ў чужыя справы’ (Варл.). Відаць, да со́ваць (гл.), утворана ад варыянта асновы ‑со́ўваць (параўн. засо́ўваць, перасо́ўваць і пад.) праз дэвербатыў *соўба з суф. ‑ель (фанетычна ‑іль).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акалі́чнасць ж.

1. обстоя́тельство ср., околи́чность;

~ці спра́вы невядо́мы — обстоя́тельства де́ла неизве́стны;

жыццёвыя ~ці — жи́зненные обстоя́тельства;

2. грам. обстоя́тельство ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўпара́дкаваны

1. неупоря́доченный;

~ная гаспада́рка — неупоря́доченное хозя́йство;

2. (неулаженный) неустро́енный;

~ныя спра́вы — неустро́енные дела́;

3. (лишённый многих удобств) не-благоустро́енный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

элемента́рны прям., перен. элемента́рный;

~ная матэма́тыка — элемента́рная матема́тика;

~ныя ўмо́вы — элемента́рные усло́вия;

э. падыхо́д да спра́вы — элемента́рный подхо́д к де́лу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

enlist

[ɪnˈlɪst]

1.

v.t.

1) заліча́ць; прызыва́ць (на вайско́вую слу́жбу)

2) прыця́гваць (да не́йкае спра́вы), здабыва́ць падтры́мку або́ дапамо́гу

3) уно́сіць у сьпіс

2.

v.i.

1) паступа́ць, прызыва́цца (у во́йска)

2) далуча́цца да не́йкае спра́вы, дапамага́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)