фітаклі́мат, ‑у, М ‑мэце, м.

Сукупнасць метэаралагічных умоў, у якіх жывуць расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цукраносу, з’яўляецца цукраносам. Цукраносныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаранкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Разводзіць, вырошчваць расліны пры дапамозе чаранкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plant​2 [plɑ:nt] v.

1. садзі́ць (расліны), заса́джваць; засе́йваць;

plant potatoes садзі́ць бу́льбу;

plant a field with barley засе́йваць по́ле ячме́нем

2. : plant doubts пасе́яць сумне́нні

plant out [ˌplɑ:ntˈaʊt] phr. v. выса́джваць у грунт; пераса́джваць, пікі́раваць (расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

green fingers [ˌgri:nˈfɪŋgəz] n. pl. BrE : have green fingers уме́ць выро́шчваць раслі́ны/быць до́брым садаво́дам (кветкаво́дам)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

infertile [ɪnˈfɜ:taɪl] adj.

1. неўрадлі́вы, неўраджа́йны (пра зямлю)

2. med. стэры́льны, бяспло́дны (пра людзей, жывёл, расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэ́дзька, ‑і, ДМ рэдзьцы; ж.

1. Агародная караняплодная расліна сямейства крыжакветных.

2. зб. Караняплоды гэтай расліны з гаркаватым вострым смакам і пахам.

3. Асобны плод гэтай расліны.

•••

Як горкая рэдзька — вельмі, надта (надакучыць, абрыднуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафло́р, ‑у, м.

1. Паўднёвая травяністая расліна сямейства складанакветных, з насення якой атрымліваюць алей, а з суквеццяў фарбу.

2. Чырвоная і жоўтая фарбы, здабытыя з суквеццяў гэтай расліны.

3. Эфірны алей з насення гэтай расліны.

[Гал. saffloer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́трусавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цытрусаў. Цытрусавыя расліны. Цытрусавыя плантацыі.

2. у знач. наз. цы́трусавыя, ‑ых. Вечназялёныя субтрапічныя і трапічныя пладовыя расліны, да якіх адносяцца лімоны, апельсіны, мандарыны і пад. Культывацыя цытрусавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыло́к, -лку́, м.

1. гл. пыл.

2. Мужчынскія палавыя клеткі расліны, якія знаходзяцца ў тычынках і апладняюць расліну пры пападанні на рыльца песціка.

|| прым. пылко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)