механіза́цыя
(ад гр. mechane = машына)
працэс замены ручной працы машыннай для павышэння эфектыўнасці вытворчасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гарантава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад гарантаваць.
2. у знач. прым. Забяспечаны, надзейны. Гарантаваная аплата працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нажы́ва, ‑ы, ж.
Лёгкі даход, які прыходзіць не ў выніку працы; нажыванне грошай, матэрыяльных каштоўнасцей. Прага да нажывы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недаўлі́к, ‑у, м.
Недастатковы, няпоўны ўлік чаго‑н.; непрыняцце да ўвагі чаго‑н. поўнасцю. Недаўлік сапраўдных умоў працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзме́на, ‑ы, ж.
Асоба, асобы, якія замяняюць на некаторы час каго‑н. на працы, дзяжурстве, вахце і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падняво́льнасць, ‑і, ж.
Стан паднявольнага. У купалаўскага героя радаснае адчуванне працы амаль заўсёды атручана ўсведамленнем паднявольнасці яе. Івашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пад’ярэ́мны, ‑ая, ‑ае.
Паднявольны, прымусовы. [Някрасаў] стварыў здзіўляючыя па сваёй праўдзівасці карціны пад’ярэмнай працы, раскрыў яе эксплуататарскую сутнасць. Івашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працатэрапі́я, ‑і, ж.
Прымяненне ў медыцыне працэсаў працы з мэтай аднаўлення працаздольнасці чалавека або функцый пэўных яго органаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Негадзя́й ’нягоднік, паганец’ (Ян.), негодзя́й ’няздольны да працы, ні да чаго не варты чалавек; гультай, нягоднік’, негодзя́йка ’няздатная да працы, няўмелая жанчына’ (ТС), неґаджа́й (ніґаджай) ’неахайны чалавек’ (Сцяц.), укр. негодя́й ’няварты, няздольны да дзеяння чалавек’, рус. негодя́й ’няздольны для справы чалавек; гультай’. Аддзеяслоўны назоўнік, параўн. не гадзіцца (негодзицьца, Нас.) ’быць непрыгодным’, негадзі́вы ’непрыгодны’ (Некр.), негадзя́вы, негадзя́шчы ’паганы; непрыдатны’ (Сл. ПЗБ), ’няздатны; непрывабны, непрыгодны; нядобры, паганы’ (Ян.), ’няздольны да працы, слабы’ (ТС), не́гадзь ’няздольны чалавек’ (Растарг.). Суфіксацыя, як у валача́й ’валацуга’ і пад. (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 23, а таксама Львоў, РР, 1969, 4, 100–101). Гл. нягоднік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ziemny
ziemn|y
земляны;
roboty ~e — земляныя працы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)