term [tɜ:m] n.

1. тэ́рмін, вы́раз

2. семе́стр; чвэрць

3. тэ́рмін, час, перы́яд;

a presidential term тэ́рмін прэзідэ́нцкіх паўнамо́цтваў

♦

in the long/short term за до́ўгі/каро́ткі час

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фа́за ж Pháse f -, -n, Stádium n -s, -di¦en, Entwícklungsstufe f -, -n; Ábschnitt m -(e)s, -e (перыяд);

фа́зы ме́сяца Móndphasen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аацы́ты

(ад аа- + -цыты)

жаночыя палавыя клеткі ў перыяд аагенезу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антрапаге́навы

(ад антрапа- + -ген);

а. перыяд — тое, што і антрапаген.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

упаміна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. упамінаць — упамянуць.

2. Кароткае паведамленне, заўвага, якія маюць дачыненне да каго‑, чаго‑н. У старых санскрыцкіх кнігах.. можна сустрэць шматлікія ўпамінанні аб накопленых у той перыяд ведах. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

федэра́т, ‑а, М ‑раце. м.

1. Пасяленец на граніцы Рымскай імперыі і Візантыі, які прымаў удзел у войнах за атрыманую ім зямлю і плату.

2. Добраахвотна рэвалюцыйнай арміі ў перыяд французскай буржуазнай рэвалюцыі канца 18 ст.

[Ад лац. foederatus — звязаны саюзным дагаворам.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксератэрмі́чны

(ад ксера- + гр. therme = цяпло);

к. перыяд — перыяд з сухім і цёплым кліматам, які адзначаўся ў субарэалярнай фазе пасляледнікоўя пасляледавікоўя (каля 4500—2500 гадоў таму назад).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

баска́к, ‑а, м.

Гіст. У перыяд татарскага нашэсця — прадстаўнік ханскай улады і зборшчык даніны. Гаворыць паданне: па травах зялёных Па жвірыстых сцежках, па пульхнай раллі Татары к баскаку з натоўпам палонных Дзяўчыну-красуню ў няволю вялі. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́зіс

(гр. basis)

1) аснова чаго-н.;

2) эканамічны лад грамадства ў пэўны перыяд яго развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэмарка́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Устанаўленне і абазначэнне на мясцовасці спецыяльнымі знакамі граніц паміж сумежнымі дзяржавамі.

2. Адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых.

|| прым. дэмаркацы́йны, -ая, -ае.

○

Дэмаркацыйная лінія —

1) лінія, паласа, што раздзяляе войскі праціўнікаў у перыяд перамір’я;

2) лінія, якая падзяляе на зоны акупацыі тэрыторыю пераможанай дзяржавы;

3) у медыцыне: паласа новай (грануляцыйнай) тканкі, якой адмяжоўваецца здаровая, жыццяздольная тканка ад амярцвелай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)