congestion [kənˈdʒestʃən] n.

1. перанасе́ленасць;

congestion of population ску́чанасць насе́льніцтва

2. зато́р (вулічнага руху)

3. med. закупо́рка; закла́дзенасць;

nasal congestion закла́дзенасць но́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consumption​1 [kənˈsʌmpʃn] n.

1. fml спажыва́нне;

per capita consumption спажыва́нне на душу́ насе́льніцтва

2. расхо́д (паліва, паветра і да т.п.), выда́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Паля́кі, паля́к ’заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Польшчы’ (ТСБМ). Рус., укр. поля́к ’тс’. Паводле Фасмера (3, 322), запазычанне з польск. polak, мн. л. polacy < poljaninъ ’жыхар Вялікапольшчы’, адкуль стала агульнай назвай палякаў (Фасмер, 3, 322).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэзурбаніза́цыя

(ад дэз- + урбанізацыя)

працэс рассялення гарадскога насельніцтва ў сельскую мясцовасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гала́ндцы, ‑аў; адз. галандзец, ‑дца, м.; галандна‑, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. галандкі, ‑дак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Галандыі (Нідэрландаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́ны, ‑аў; адз. грузін, ‑а, м.; грузінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. грузінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузінскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

армя́не, ‑мян; адз. армянін, ‑а, м.; армянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. армянкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Армянскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

башкі́ры, ‑раў; адз. башкір, ‑а, м.; башкірка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. башкіркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Башкірскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азербайджа́нцы, ‑аў; адз. азербайджанец, ‑нца, м.; азербайджанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. азербайджанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Азербайджанскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анды́йцы, ‑аў; адз. андыец, ‑дыйца, м.; андыйка, ‑і, ДМ ‑дыйцы; мн. андыйкі, ‑дыек; ж.

Народнасць, якая складае частку насельніцтва Дагестанскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)