solny

soln|y

саляны;

kwas ~y — саляная кіслата;

zalewa ~a — расол; (селядцовы) лёк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ву́гальны Kóhlen ; Stéinkohlen- (каменнавугальны);

ву́гальная прамысло́васць Kóhlenindustrie f -; Kóhlenbergbau m -(e)s;

ву́гальны басе́йн геагр Kohlenbécken n -s, -;

ву́гальная кіслата́ хім Kóhlensäure f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vitriol

[ˈvɪtriəl]

n.

1) купарва́с -у m.

blue vitriol — медзяны́ купарва́с

green vitriol — жале́зны купарва́с

2) се́рная кіслата́

3) зье́длівасьць, во́страя кры́тыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

меліні́т

(ад гр. melinos = жаўтаваты)

назва трынітрафенолу ў Расіі і Францыі ў канцы 19 — пач. 20 ст.; пікрынавая кіслата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ацэтылсаліцы́лавы

(ад ацэтыл + саліцылавы);

а-ая кіслата — вытворнае саліцылавай кіслаты, белае крышталічнае рэчыва; процізапаленчы сродак з анальгетычнымі і гарачкапаніжальнымі ўласцівасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́есці, ‑ем, ‑есі, ‑есць; ‑едзім, ‑есце, ‑едуць; пр. выеў, ‑ела; заг. выеш; зак., што.

1. З’есці ўнутраную частку чаго‑н. Выесці начынку з пірага.

2. З’есці ўсё, што знаходзіцца ў чым‑н. Выесці міску крупніку.

3. Разбурыць, пашкодзіць, праесці (аб дзеянні едкіх рэчываў). Кіслата выела дзірку ў тканіне. Дым выеў вочы.

•••

Выесці вочы — надакучыць папрокамі, напамінкамі.

Душу выесці — вельмі надакучыць прыставаннямі, дакорамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімо́нны в разн. знач. лимо́нный;

~нае дрэ́ва — лимо́нное де́рево;

л. сок — лимо́нный сок;

л. ко́лер — лимо́нный цвет;

○ ~ная кіслата́ — лимо́нная кислота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алкі́дны

[ад алк(аголь) + лац. (ac)id = кіслата]

які адносіцца да рэчываў, што атрымліваюцца шляхам узаемадзеяння карбонавых кіслот з многаатамнымі спіртамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аскарбі́навы

(ад а- + с.-лац. scorbutus = цынга)

звязаны з вітамінам С, нястача якога ў ежы выклікае цынгу (напр. а-ая кіслата).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саліцы́лавы

(ад лац. salix, -icis = вярба + гр. yle = рэчыва);

с-ая кіслата — арганічнае злучэнне, якое выкарыстоўваецца для прыгатавання лекавых рэчываў і фарбавальнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)