удале́ц, ‑льца, м.

Смелы, адважны, храбры чалавек. Многа зім і лет мінае. Днём і ноччу з той пары Удальца яна [дачка цара] чакае — Не імчыцца конь з гары. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хле́ўчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да хлеў. І тут жа ў хлеўчыку часовым, У наспех скіданым з сучча, Стаяць авечка, конь, карова, Жуюць салому па начах. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sleek​1 [sli:k] adj. гла́дкі, ільсняны́, прыгла́джаны;

sleek hair прылі́заныя валасы́;

a sleek hor se пяле́гаваны, дагле́джаны конь

♦

as sle ek as a cat гла́дкі як кот; ліслі́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

занараві́цца сов. заупря́миться, заарта́читься;

~ві́ўся конь і не ідзе́ це́раз рэ́чку — заупря́милась (заарта́чилась) ло́шадь и не идёт че́рез ре́чку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

угрэ́цца сов., разг.

1. согре́ться, угре́ться;

ру́кі крыху́ ўгрэ́ліся — ру́ки немно́го согре́лись;

2. (утомиться) упа́риться;

конь угрэ́ўся — ло́шадь упа́рилась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Рублёва́ты ’які ільсніцца, адкормлены’, параўн. конь у рублёх, г. зн. рублёваты (ТС). Да рубель 1 (гл.), параўн. рус. в я́блоках (пра масць каня).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гало́п

(фр. galop)

1) бег, пры якім конь ідзе наўскач;

з месца ў г. — адразу, не марудзячы;

2) імклівы бальны танец 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

курбе́т

(фр. courbette)

1) скачок з падагнутымі пярэднімі нагамі, які выконвае верхавы конь;

2) від акрабатычнага скачка;

3) перан. нечаканая выхадка, дзіўны ўчынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

засто́ены, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і застаялы. Добра бяжыць па прымятай дарозе застоены за ноч конь. Машара. [Веньямін] зайшоў у пакой. У нос дало кіслым, застоеным паветрам. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыша́сты, ‑ая, ‑ае.

Такога колеру, як мыш; шэры. Паблізу ганка стаяў прывязаны да слупка ў плоце асядланы мышасты конь. Хадкевіч. Мышастая «Пабеда» ўжо стаяла каля ганка праўлення. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)