адналю́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Жанчына, якая любіць усё жыццё толькі аднаго мужчыну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гео́ргікі
(гр. georgikos = сельскагаспадарчы)
эпічныя творы антычнай паэзіі, якія апявалі вясковае жыццё, побыт, прыроду, працу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гіграбіёнты
(ад гігра- + біёнты)
арганізмы (пераважна вельмі дробныя), жыццё якіх звязана з капілярнай глебавай вадой.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
egzystencja
egzystencj|a
ж.
1. існаванне; жыццё;
środki ~i — сродкі існавання;
wieść spokojną ~ę — весці спакойнае жыццё (існаванне);
2. кніжн. экзістэнцыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Lébenslauf
m -(e)s, -läufe
1) жыццё
2) біягра́фія, жыццяпі́с
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
trámpen
vi бадзя́цца па даро́гах; бадзя́цца, валацу́жнічаць, ве́сці бадзя́жнае [валацу́жнае] жыццё
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Braus
in Saus und ~ lében — жыць у раско́шы [ро́скашы]; марнатра́віць жыццё
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Sélbstmord
m -(e)s, -e самагу́бства
~ begéhen* — ско́нчыць жыццё самагу́бствам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Lében
n -s, -
1) жыццё, існава́нне
ins ~ tréten* — уступа́ць у жыццё
am ~ bléiben* — заста́цца жывы́м
ums ~ kómmen* — загі́нуць
mit dem ~ davónkommen* — вы́ратаваць сваё жыццё
~ und Tréiben — жыццёбыццё
das ~ geníeßen* — мець асало́ду ад жыцця́
sich (D) das ~ leicht máchen — не турбава́цца ні аб чым
am ~ hängen* — любі́ць сваё жыццё
in méinem gánzen ~ — за ўсё сваё жыццё
fürs gánze ~ — на ўсё жыццё
sich (D) das ~ néhmen* — пако́нчыць з сабо́ю, пазба́віць сябе́ жыцця́
~ spéndend — жыватво́рны
~ sprühend — жыццяра́дасны, по́ўны жыцця
2) жыццё, ажыўле́нне, рух
das ~ ist erstórben — жыццё заме́рла
das ~ in die Búde bríngen* — разм. уне́сці ажыўле́нне ў кампа́нію
ins ~ rúfen* — вы́клікаць да жыцця́; ствара́ць (што-н.); пакла́сці пача́так (чаму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Гуга́ць ’гуляць, банкетаваць; весці разгульнае жыццё’ (Нас.). Трубачоў (Эт. сл., 7, 167) параўноўвае са славен. gúgati ’гайдаць, разгушкаць’, чэш. huhati ’крычаць (пра саву)’, рус. гу́га́ть ’гайдаць, разгойдваць’. Паводле Трубачова (там жа), слова экспрэсіўнага паходжання. Гл. яшчэ Бернекер, 1, 361; Фасмер, 1, 469.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)