більбаке́

(фр. bilboquet)

гульня прывязаным да палачкі шарыкам, які падкідаецца і ловіцца на канец палачкі або ў сподачак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

красво́рд

(англ. cross-word)

задача-гульня, у якой фігуру з перакрыжаванымі радамі клетак трэба запоўніць адзіна магчымымі словамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́ла

(англ. polo)

1) спартыўная камандная гульня ў мяч клюшкамі верхам на конях;

2) тое, што і ватэрпола.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біру́лька ж.

1. Ánhängsel n -s, -;

2.:

біру́лькі мн. (гульня) Stäbchenspiel n -s, -е;

гуля́ць у біру́лькі das Stäbchenspiel spíelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hoopla [ˈhu:plɑ:] n.

1. infml шумі́ха; мітусня́; тарара́м, вэ́рхал, гармі́дар;

a great hoopla of propaganda крыклі́вая прапаганды́сцкая кампа́нія

2. ко́льцы (гульня – накідванне кольцаў на прадметы, якія разыгрываюцца)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

snap​1 [snæp] n.

1. трэск; пстры́канне, шчо́ўканне

2. імгне́нны зды́мак, фатагра́фія;

take a snap of smb. здыма́ць каго́-н.

3. Snap снэп (дзіцячая гульня ў карты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падкідны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які падкідваецца ўверх. // Прызначаны для падкідвання чаго‑н. Падкідная дошка.

2. Уст. Які тайна падкідваецца. Падкідныя лісткі.

3. у знач. наз. падкідны́, ‑ога, м. Карцёжная гульня. Насупраць адной хаты.. [жандары] спыніліся, зайшлі ў яе. Там якраз чатыры хлопцы-кавалеры гулялі ў падкіднога. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абры́дзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; пр. абрыдзеў, ‑дзела і абрыд, ‑ла, зак.

Надакучыць, апрыкраць; прыесціся. Ды так ужо казёл абрыдзеў сабаку сваім прыставаннем, што Жук аднойчы не стрываў ды хваць яго з будкі за бараду! Брыль. Лабановічу ўрэшце абрыдла гэта п’яная гульня і гэта гразь распушчанага языка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́хматы, ‑мат; адз. няма.

1. Гульня на дошцы, раздзеленай на 64 светлыя і цёмныя клеткі (палі), паміж 16 белымі і 16 чорнымі фігурамі па ўстаноўленых для іх правілах хадоў. Бухгалтар Селівей і планавік Ігнат у шахматы гулялі. Корбан.

2. Набор фігур для такой гульні. Расстаўляць шахматы.

[Ад перс. šāh mat — цар памёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

four-handed

[,fɔrˈhændəd]

adj.

1) чатырохру́кі (пра ма́лпу)

2) для чатыро́х асо́баў (брыдж, гульня́)

3) Mus. для чатыро́х ру́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)