інжыне́р м Ingenieur [ınʒe´njø:r] m -s, -e;

гало́ўны інжыне́р Chefingenieur [´ʃɛf¦ınʒe´njø:r];

го́рны інжыне́р Bérgbauingenieur [-ʒe´njø:r] m інжыне́р-будаўні́к Báuingenieur m; Báumeister m -s, - (архітэктар);

інжыне́р-канстру́ктар Entwícklungsingenieur m;

інжыне́р па выліча́льнай тэ́хніцы EDV-Ingenieur m;

інжыне́р-меха́нік Maschíneningenieur m;

інжыне́р-лесаво́д Fórstingenieur m;

інжыне́р-металу́рг Hütteningenieur m;

інжыне́р-тэхно́лаг Fértigungsingenieur m; Verfáhrensingenieur m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

przewodni

przewodn|i

вядучы; асноўны; галоўны;

~a myśl — галоўная (асноўная) думка;

motyw ~i літ. лейтматыў;

rośliny ~e — найбольш распаўсюджаныя расліны;

gwiazda ~a — пуцяводная зорка;

list ~i — суправаджальны ліст;

niedziela ~a рэл. праводная нядзеля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ко́рпус

(лац. corpus = цела)

1) тулава чалавека або жывёлы;

2) аснова прыбора, апарата, механізма (напр. к. гадзінніка);

3) асобны будынак на агульнай пляцоўцы (напр. галоўны к.);

4) вайсковае злучэнне з некалькіх дывізій;

5) сукупнасць асоб адной спецыяльнасці, аднаго службовага становішча (напр. дыпламатычны к.);

6) друкарскі шрыфт, кегель якога роўны 10 пунктам (3,76 мм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

feature

[ˈfi:tʃər]

1.

n.

1) асаблі́васьць, характэ́рная ры́са, дэта́ль f.

2) гало́ўная ча́стка прагра́мы, асаблі́ва фільм

3) гало́ўны арты́кул у газэ́це або́ ча́сапісе

2.

v.t.

1) пака́зваць (на экра́не); прадстаўля́ць; апі́сваць

2) адво́дзіць асо́бнае ме́сца ў газэ́це

3.

v.i.

быць характэ́рнай ры́сай чаго́-н.

•

- features

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

main

[meɪn]

1.

adj.

гало́ўны, найважне́йшы, найбо́льшы

the main street — гало́ўная ву́ліца

the main line of the railway — гало́ўная чыгу́начная лі́нія

by main force — усі́мі сі́ламі

2.

n.

1) гало́ўная вадаправо́дная труба́, гало́ўная электралі́нія або́ газаправо́д

2) Poet. адкры́тае мо́ра, акія́н

•

- in the main

- main clause

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ма́ціца ’перламутр’ (ТСБМ), пярловыя маці́цы ’пацеркі з жэмчуга’, крывавыя маціцы ’пацеркі з граната’ (Малч.); ма́ці́ца, ма́тіца (шчуч., беласт., бяроз.) ’галоўны корань у дрэве’, воран. маці́чны кароне ’тс’ (Сл. ПЗБ); ма́ціца, мацяры́к ’тс’ (Сцяшк. Сл.); ма́ціца, ма́тіца ’падоўжная бэлька ў будынку, трам’ (Нар. сл., Касп., Мат. Гом., Сл. ПЗБ, Мат. Маг.), ’бярвенні, якія кладуцца ўпоперак зруба ў верхнім вянку’ (шкл., лун., рас., Шатал.), ст.-бел. матица ’вінаградная лаза’, ’перламутр’ (XVI ст.). Яшчэ ст.-рус. матица ’асноўная, апорная частка чаго-небудзь’, жемчужная матица ’ракавіна жэмчуга’ (XVII ст.), польск. macica, в.-луж. maćica, чэш. matice, славац. matica, славен. mática, серб.-харв. ма̏тица, макед., балг. матица. Прасл. matica — вытворнае ад mati > ма́ці 1 (гл.). (Бязлай, 2, 171; БЕР, 3, 685–686; Булахоўскі, Выбр. пр., 3, 352). Гл. таксама маці́ца.

Маці́ца ’матка, uterus’ (Нас.; гродз., шальч., воран., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 50), паходзіць з польск. macica ’тс’. Відавочна, толькі ў паўн.-зах. зоне. Параўн. яшчэ ст.-рус. матица ’тс’ (XVII ст.) < прасл. matica ’пачатак, крыніца чаго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

І́сціна ’праўда’ (ТСБМ, Бяльк.), ’пазыка без працэнтных нарашчэнняў або сума чыстага падатку без пені’ (Бяльк.), ’ісцінны, сапраўдны доўг’ (Шат.), истина ’чысты капітал’ (Шн., 2, 403), и́сцинна ’праўда’, ’сапраўдная колькасць чаго-н. узятага ці пазычанага’ (Нас.). Рус. и́стина ’праўда’, дыял. и́стинник ’наяўныя грошы, капітал’, ’першапачатковая сума крэдыту без працэнтаў’, укр. їстина ’капітал, асноўны капітал’, ’ісціна’ (Грынч.), польск. iścina ’сапраўднасць, сутнасць’, ’уласнасць’, ’наяўнасць’, чэш. jistina ’наяўнасць, капітал’, славац. istina ’тс’, славен. îstina ’праўда’, ’асноўны капітал’, серб.-харв. и̏стина ’праўда’, балг. и́стина ’тс’, макед. истина ’тс’. Ст.-слав. истина ’праўда, сапраўднасць’, ’дакладнасць’, ст.-рус. истина, истинна ’праўда’, ’сапраўднасць’, ’справядлівасць’, ’сапраўдная колькасць тавараў, грошай (без прыбытку)’, ст.-бел. истина ’праўда’. Прасл. вытворнае з суф. ‑ina (Мейе, Études, 450–452) ад *jьstъ (гл. існы). Трубачоў, Эт. сл., 8, 242; Фасмер, 2, 142; Слаўскі, 1, 472 (семантычны пераход ’правільнасць, праўда’ → ’рэч правільная, сапраўдная, істотная, галоўная, якая забяспечвае’; параўн. лац. capitalis ’галоўны’ — капітал); Шанскі, 2, I, 131 (запазычанне са ст.-слав.). Няма падстаў лічыць бел. слова запазычаным з рускай (як Крукоўскі, Уплыў, 34).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інкарпара́цыя

(лац. incorporatio)

1) далучэнне, уключэнне ў свой склад чаго-н. (напр. і. новых раёнаў);

2) сістэматызацыя выдадзеных у розны час законаў па асобных галінах права без унясення змен у іх змест;

3) лінгв. спосаб сінтаксічнай сувязі паміж словамі, пры якім галоўны член словазлучэння зліваецца з залежнымі членамі ў фанетыка-марфалагічны комплекс, аналагічны слову.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

увахо́д м

1. (месца для праходу) Éingang m -(e)s, -gänge;

гало́ўны увахо́д Háupteingang m;

2. (дзеянне) Eintritt m -(e)s, -e; Betréten n -s; Zútritt m -(e)s, -e (доступ);

увахо́д забаро́нены Éintritt verbóten;

пла́та за увахо́д Éintrittsgeld n -es, -er; камп Ínput m, n -s, -s;

увахо́д і вы́хад Ínput-Ótput m, n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

глаба́льны

(фр. global, ад лац. globus = шар)

1) які ахоплівае тэрыторыю або насельніцтва ўсяго зямнога шара; сусветны, усеагульны (напр. г-ае тэлебачанне, г-ая камп’ютэрная сетка);

2) усебаковы, усеабдымны (напр. г. аналіз эканамічнай сітуацыі);

3) галоўны, вызначальны (напр. г-ыя праблемы аховы здароўя);

4) выдатны, фундаментальны (напр. г-ае рашэнне).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)