◊ éine ~ hackt der ánderen die Áugen nicht aus — крумка́ч крумкачу́во́ка не вы́дзеўбе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АКАМАДА́ЦЫЯ ў біялогіі і медыцыне, тэрмін, блізкі да адаптацыі. Акамадацыя вока — прыстасаванне яго да выразнага бачання прадметаў, што знаходзяцца на рознай адлегласці; акамадацыя фізіялагічная ўзбудлівых тканак (мышачнай і нервовай) — прыстасаванне да дзеяння раздражняльніка, якое павольна нарастае па сіле; акамадацыя гісталагічная тканак — змена формы і суадносін тканкавых элементаў (клетак) у працэсе прыстасавання да зменлівых умоў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
soczewka
soczewk|a
ж. лінза;
~i kontaktowe — кантактныя лінзы;
~a oka (oczna) анат. крышталік вока
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зо́ркасць, ‑і, ж.
1. Здольнасць добра бачыць; вастрыня зроку. Зоркасць вока маладая Смугу праб’е, прарэжа цьму.Колас.
2.перан. Праніклівасць, уважлівасцю назіральнасць. Калі мы гаворым аб прадбачлівасці Багдановіча-крытыка, гэтым лішні раз падкрэсліваем яго праніклівасць, глыбіню ягонае зоркасці.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Рмн. ‑мак; ж.
Памянш.да кайма; вузкая кайма. Вока Алеся ледзь заўважыла супроцьлеглы бераг з сіняй каёмкай сасновага лесу.Броўка.Калі набягае хваля, зграбныя птушкі спрытна адскокваюць ад каёмкі белай пены.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анафта́льм
(ад ан- + гр. ophthalmos = вока)
адсутнасць аднаго або абодвух вачэй у выніку няшчаснага выпадку ці аперацыйнага выдалення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кракі́
(фр. croquis = накід)
1) накід малюнка, чарцяжа, эскіз;
2) план мясцовасці, выкананы на вока, без папярэдняга вымярэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мано́кль
(фр. monocle, ад п.-лац. monoculus = аднавокі)
круглае аптычнае шкло для аднаго вока, якое ўжываецца замест акуляраў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Паве́ка ’рухомая складка скуры, якая прыкрывае вока’ (ТСБМ, Бяльк., Янк. 2, Яруш.), паве́йка ’тс’ (КЭС, лаг.). Укр.паві́ко, павіча́йка, польск.powieko ’тс’. З прэф. па‑ ад века (гл.). Улічваючы старажытнасць гэтага спосабу словаўтварэння, мабыць, магчыма рэканструяваць прасл.po‑věko (параўн. Краўчук, ЭСБМ, 2, 81), але як дыялектызм. Варыянт паве́йка пад уплывам вейкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́чныII (у адносінах да вока) Áugen , Aug ;
во́чныя хваро́быÁugenkrankheiten plанат во́чны нерв Séhnerv m -s і -en, -en, Áugennerv m;
во́чны я́блыкÁugapfel m -s, -äpfel
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)