2. Гадавіна якой‑н. падзеі, што была чатыры гады назад. Адзначыць чатырохгоддзе шлюбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шмат’я́русны, ‑ая, ‑ае.
Які мае некалькі ці шмат ярусаў, гарызантальных радоў, размешчаных у выглядзе паверхаў. Пры браме была яшчэ высокая шмат’ярусная вежа.«Помнікі».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарды́зм
[ад англ. H. Ford = прозвішча амер. аўтамабільнага прамыслоўца (1863—1947)]
сістэма арганізацыі працы, заснаваная на стандартызацыі, тыпізацыі і канвеерызацыі вытворчых працэсаў; была ўведзена на аўтазаводах ЗА ў 1-й чвэрці 20 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
у тэа́тры г. змяшча́ецца на ні́жнім паве́рсе — в теа́тре гардеро́б помеща́ется в ни́жнем этаже́;
г. арты́ста — гардеро́б арти́ста
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абста́віныед.нет
1. обстоя́тельства;
у зале́жнасці ад ~він — в зави́симости от обстоя́тельств;
2. обстано́вка ж.;
а. для рабо́ты былі́ неспрыя́льныя — обстано́вка для рабо́ты была́ неблагоприя́тной;
◊ гле́дзячы па ~вінах — смотря́ по обстоя́тельствам
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
verwérfen
*
1.
vt
1) закі́нуць (што-н., куды-н.)
2) адхілі́ць (прапанову); адкі́нуць (думку)
die Berúfung wúrde verwórfen — юрыд. касацы́йная ска́рга была́ адхі́лена
2.
(sich) караба́ціцца
(пра драўніну)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Архітэ́ктар. Слова адзначаецца ўжо ў Бярынды (побач з формай архитектон), але ў XIX ст. больш звычайнай была форма архітэкт (Нас.), таму можна меркаваць, што сучасная форма замацавалася пад уздзеяннем рускай мовы (< зах.-еўрап.). Форма архітэ́кт праз польскую з лацінскай мовы, дзе з грэчаскай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гарызо́нт ’гарызонт’ (БРС). Рус.горизо́нт, укр.горизо́нт. У аснове ляжыць лац.horizon, ‑ontis (< грэч.ὁρίζων), якое праз ням. або польск. мову пранікла ў рус., якая, здаецца, і была крыніцай для бел. і ўкр. Гл. Шанскі, 1, Г, 133–134; Фасмер, 1, 441.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маёнтак, маёнтык, мае́нток, маёнток ’зямельныя ўладанні памешчыка’, ’панскі двор, сядзіба’ (ТСБМ, Шушк., Лекс. і грам., Нас., Шат., Касп., Бяльк., ТС), яшчэ ст.-бел.маетокъ ’тс’ (1648 г.). Аднак пазней была ўспрынята польская форма majątek (Булыка, Запазыч., 195; Пальцаў, Лекс. і грам., 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скацё зборн. ‘каровы’ (мядз., Сл. ПЗБ). Ад скот, скаціна (гл.) з суф. зборнасці ‑jo, аднак на Лагойшчыне гэтая форма была ўспрынята як назоўнік н. р. skació ‘адна штука статка’, пры skaciaty ‘статак’ (Варл.). Параўн. таксама аднаўленне значэння зборнасці ў скаце́ж, скаце́жка ‘тс’ (Ласт.).