бялі́зна ж зборн Wäsche f -; Wä́schestück n -(e)s, -e (адна штука);
стало́вая бялі́зна Tíschwäsche f;
наце́льная бялі́зна Léibwäsche f;
пасце́льная бялі́зна Béttwäsche f;
спо́дняя бялі́зна Únterwäsche f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Меге́ра, міге́ра ’злая, сварлівая жанчына’ (ТСБМ), ’старая, худая жанчына’ (Растарг.), ’пачвара’ (капыл., Жыв. сл.). Праз польск. мову з лац. Megaera — адна з фурый, багінь помсты і захавальніц маральных норм, якое са ст.-грэч. Μέγαιρα.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пу́дзік ’верабей’: пудзік прыляцеў, на галінку сеў (іўеў., Сл. рэг. лекс.). Адна з апісальных назваў вераб’я, відаць, ад пу́дкі ’палахлівы’, пу́дзіць ’палохаць’ (гл.), да словаўтварэння параўн. канапля́нік, прася́нік і пад. (Жыв. св., 40–41).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жывёліна, ‑ы, ж.
Тое, што і жывёла (у 1 знач.); адна асобная жывёла. Па дрэве шмыгнула нейкая новая жывёліна, крыху падобная да вавёркі. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
байда́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
1. Памянш. да байдара; невялічкая байдара.
2. Спартыўная адна- або двухмесная лодка з закрытым верхам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вуж, вужа́ (і радзей) ву́жа, м.
1. Адна з неядавітых змей сямейства паўзуноў.
2. у знач. прысл. ву́жам. Звіваючыся, выгінаючыся.
•••
Выкручвацца вужом гл. выкручвацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ладзіцца, ‑ладжуся, ‑ладзішся, ‑ладзіцца; зак.
Абл. Узяць напрамак, накіравацца. Каровы, не чуючы голасу Ігнася, адна за адной паднялі хвасты і выладзіліся на дарогу. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клешчына́, ‑ы́; мн. кляшчы́ны (з ліч. 2, 3, 4 клешчыны́), кляшчы́н; ж.
Адна з дзвюх драўляных частак хамута, якія сцягваюцца пад шыяй каня супоняй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неагегелья́нства, ‑а, н.
Адна з плыней буржуазнай філасофіі 19–20 стст., прадстаўніка якой выкарыстоўваюць рэакцыйныя бакі філасофіі Гегеля з мэтай апраўдання палітыкі імперыялістычнай буржуазіі.
[Ад грэч. neos — новы і гегельянства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палігіні́я, ‑і, ж.
Спец.
1. Адна з перажытачных форм шлюбу, пры якой мужчына мае некалькі жонак; мнагажонства.
2. Наяўнасць некалькіх песцікаў на адной кветцы.
[Ад грэч. polý — многа і gynē — жанчына, жонка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)