Verbum

нявы́гадны, -ая, -ае.

Які не дае прыбытку, даходу, не прыносіць выгады.

Нявыгадная здзелка.

|| наз. нявы́гаднасць, -і, ж.

нявы́езд, -у, М -дзе, м.

Бязвыезнае пражыванне на адным месцы.

Даць падпіску аб нявыездзе.

нявы́крутка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Цяжкае або бязвыхаднае становішча.

Н. з сенам.

нявы́хад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (афіц.).

Няяўка на працу, прагул.

няга́шаны, -ая, -ае.

У выразе: нягашаная вапна (спец.) — вапна ў бязводным стане.

няге́глы, -ая, -ае (разм.).

1. Кволы, слабы; няўдалы.

Н. конь.

2. Непрыгожы з выгляду, нязграбны.

Нягеглыя літары.

3. Няўмелы, ні да чаго не здатны.

Нягеглая гаспадыня.

|| наз. няге́гласць, -і, ж.

няго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек ганебных, несумленных паводзін; нізкі (у 4 знач.) чалавек.

Ён аказаўся нягоднікам.

|| ж. няго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. няго́дніцкі, -ая, -ае.

няго́дны, -ая, -ае.

1. Якога нельга выкарыстаць; непрыгодны, дрэнны.

Нягодная сякера.

2. Нізкі ў маральных адносінах; паганы, нядобры.

Н. чалавек.

|| наз. няго́днасць, -і, ж. (да 1 знач.).

няго́жы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і нягодны (у 1 знач.).

нягрэ́блівы, -ая, -ае.

Просты, без прэтэнзій, які задавальняецца самым малым.

Н. густ.

Н. чалавек.

|| наз. нягрэ́блівасць, -і, ж.